Author/Authors :
ولي زاده، اكبر نويسنده دانشكده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران Valizadeh , Akbar , هوشي السادات، سيد محمد نويسنده - ,
Abstract :
اقتصاد جهاني به سوي يك تغيير روشن پيش مي رود و از اقتصاد تحت سلطه غرب به مدلي پيچيده تر و چند قطبي تبديل مي شود. مراكز مصرف، توليد و نوآوري ديگر تنها در اقتصاد غربي تمركز نداشته و به سوي اقتصاد هاي نوظهور در قاره هاي گوناگون به ويژه چين، روسيه، برزيل و هند و همچنين آفريقاي جنوبي يا بريكس در حال حركت اند. يكي از اصلي ترين موضوعات در آينده اين اتحاد منابع امنيتي انرژي است. اين موضوع نه تنها در اولويت سياست گذاران در نيم كره غربي قرار دارد بلكه در كشورهاي نوظهور اقتصادي جهان در حال حاضر و دهه هاي پيش رو نيز داراي اهميت است. تقاضاي جهاني براي انرژي هاي اوليه در سال هاي آينده افزايش خواهد يافت. و با توجه به پيش بيني هاي بين المللي هيدروكربن همچنان منبع اصلي انرژي خواهد بود. در نتيجه روابط گسترده بر پايه انرژي با كشورهاي غني از لحاظ نفت و گاز خارج از بريكس مانند اوپك به صورت عام و ايران به صورت خاص بيشتر معنا پيدا خواهد كرد. رابطه با ايران به عنوان دومين كشور از نظر ذخاير انرژي هاي فسيلي جايگاه ژيواكونوميك ويژه اي خواهد داشت. جايگاه ژيوپلتيك و ژيواستراتژيك ايران به عنوان تنها راه ميان خليج فارس و درياي خزر در شمال و مسير ارتباطي ميان شبه قاره هند و درياي مديترانه اين ويژگي را مستحكم تر ساخته است. آشكار است كه تهران در اين موضوع مي تواند نقش تاثيرگذاري داشته باشد.
Abstract :
The global economy is undergoing a paradigm shift, from a Western-dominated economic model to one that is more complex and multi-polar. The centres of consumption, production, and innovation are no longer concentrated solely in the Western economies, but are shifting to new emergence economies in different continents, specifically China, Russia, Brazil, and India, as well as South Africa, named BRICS. One of the central issues for the future of this new coalition is energy security. This concept is a top priority of policymakers not only in the West hemisphere, but also in countries of the economically emerging world in current and also coming decades. Worldwide demand for primary energy will increase in next years either and based on international forecasts, hydrocarbon will still be the dominant source of energy. Consequently, widespread energy relationships with other oil and gas-rich countries outside BRICS like OPEC, in general, and Iran, in particular, seems much more significant. The latter, as the second country throughout the world in terms of combined fossil reserves, benefits an outstanding geo-economic position. Obviously, Iran would be able to play a prominent role in this respect. So, this question could be raised that what are the main challenges, as well as opportunities for Iran and BRICS in any actual and potential interactions in energy field?
