EFL Students’ Attitudes towards Self-Access Language Learning Centers (SALC): The Case of Iranian ESP Students

اين مقاله به بررسي نگرش دانشجويان نسبت به نقش مراكز خودآموزي زبان در پيشبرد مهارت خواندن و درك مطلب متون تخصصي مي پردازد. ارزيابي ميزان موفقيت اجزا مربوط ، تفسير ميزان درك زبان آموزان از مفاهيم مربوط به آن و سرانجام شناسايي عواملي كه اجراي موفقيت آميز اينگونه مراكز را تهديد يا تشويق مي كنند از ديگر موارد بحث شده در اين مقاله مي باشند. براي جمع آوري اطلاعاتي كه نگرش دانشجويان را منعكس مي كند ابزارهاي كمي و كيفي مورد استفاده قرار گرفته است. خودآموزي زبان، هم به عنوان ابزاري براي بهبود مهارت زبان تخصصي و هم وسيله اي براي توسعه مهارتهاي يادگيري مستقل توسط زبان آموزان امري مثبت ارزيابي شده است. مقاله حاضر تعدادي از عواملي را كه منجر به چنين برداشت و نگرشهايي از سوي زبان آموزان مي شدند را شناسايي و نشان مي دهد كه درك دانشجويان از امر خودآموزي يا يادگيري مستقل بيشتر سطحي و ضعيف است. در نهايت براي اجراي موفقيت آميز خودآموزي زبان در برنامه هاي آموزشي راه كارهايي چند ارايه شده است.

This article presents the attitude of ESP learners towards the role of Self-Access Language Learning Centres in improving their reading comprehension. It provides an evaluation of the success of these contents as well as an interpretation of students’ understanding of the related concepts. Finally it identifies factors that enhance or hinder the successful implementation of Self-Access Language Learning. Both qualitative and quantitative instruments were used to elicit data that give insight into learners’ perceptions of the issues under review. Self-Access Language Learning was evaluated positively by the students, both as a means to improve specialised English and as a means to develop autonomy as well as autonomous learning skills. The study identified a number of factors that contributed to these perceptions. It also revealed that students’ understanding of independent learning is rather shallow. Finally a number of recommendations were made for a successful implementation of Self-Access Language Learning into a curriculum.