تاثير مراحل باليني ساخت ترميم هاي پرسلني متصل به فلز بر سلامت پريودنشيم

بيان مساله: سلامت پريودنشيم كليد موفقيت كارهاي ترميمي به شمار مي رود و مراحل باليني ساخت روكش هاي پرسلني ممكن است پريودنشيوم دندان هاي پايه را تحت اثر قرار دهد. هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي اثرات مراحل باليني ساخت روكش هاي پرسلني متصل به فلز (PFM) بر روي موقعيت لبه ي لثه ي آزاد (FGM)، حد چسبندگي باليني (CAL: Clinical Attachment Level)، نمايه ي لثه اي (GI) و نمايه ي پلاك (PI) بود. مواد و روش: در 15 بيمار كه نيازمند ترميم پرسلني متصل به فلز در دندان پيشين مركزي فك بالا يا پرمولرهاي فك پايين يا بالا بودند (گروه آزمايش)، متغيرهاي موقعيت لبه ي لثه ي آزاد، حد چسبندگي باليني، نمايه ي پلاك و نمايه هاي لثه اي در مقاطع زماني پايه (صفر) ، تراش (1)، قالبگيري (2)، سيمان نهايي (3)، هفت روز (4)، يكماه (5) و شش ماه (6) پس از سيمان نهايي اندازه گيري شدند. در دندان هاي مجاور كه نيازي به روكش نداشتند (گروه شاهد) نيز اندازه گيري ها انجام گرديد. از آزمون تي غير وابسته (Independent Sample T) و مان ويتني (Mann-Whitney) به ترتيب براي واكاوي تغييرات متغيرها در طي مراحل و مقايسه ي ميزان تغييرات ايجاد شده ميان دو گروه استفاده شد. سطح معنادار 05/0 p < تعيين گرديد. يافته ها: اختلاف معناداري در متغير موقعيت لبه ي لثه ي آزاد در مقطع زماني 3، حد چسبندگي باليني در مقاطع زماني 2 ،3 و 6 و نمايه هاي لثه اي در مقطع زماني 6 ميان دو گروه ديده شد. همچنين در گروه آزمايش اختلاف معنادار در موقعيت لبه ي لثه ي آزاد در مقاطع زماني 1، 2 و 3، حد چسبندگي باليني لثه در همه ي مقاطع زماني و نمايه ي لثه اي در مقطع زماني 3 و 6 نسبت به پايه به دست آمد. در گروه شاهد نيز، اختلاف نمايه ي پلاك در مقاطع زماني 4 ، 5 و 6 و نمايه ي لثه اي در مقطع زماني 6 نسبت به پايه معنادار بودند. نتيجه گيري: مراحل باليني ساخت روكش هاي پرسلني متصل به فلز به گونه ي چشمگيري با از دست رفتن حد چسبندگي باليني و افزايش نمايه ي لثه اي و افزايش عمق سالكوس به ويژه با گذشت زمان همراه است. واژگان كليدي: لبه ي لثه ي آزاد، حد چسبندگي باليني، نمايه ي پلاك، نمايه ي جينجيوال، ترميم پرسلني متصل به فلز

Statement of Problem: Periodontal health plays a key role in the success of restorative treatment and clinical stages of restorative treatments may affect the health of periodontium. Purpose: The aim of the present study was to investigate the effects of clinical stages of porcelain fused to metal (PFM) restorations on free gingival margin (FGM), clinical attachment level (CAL), plaque (PI), and gingival (GI) indices. Material and Method: 15 patients requiring PFM restoration on the maxillary central incisor or maxillary and mandibular premolars (test group) with an intact adjacent counterpart (control group) were selected. FGM, CAL, PI, and GI were measured and recorded at baseline (0), after preparation (1), after impression (2), after final cementation (3), 7 days after cementation (4), 1 & 6 months after cementation (5 &6). Independent Sample T-test and Man-Whitney U Test were used for comparison of intra-group and inter-group differences, respectively. Results: Statistically significant differences were seen between the test and control groups in FGM (3), CAL (2, 3 and 6), and GI (6). In the test group, significant differences were observed in FGM (1-3), CAL (1-6), and GI (3 and 6) compared to the baseline. In the control group, however, the variables did not show any significant difference compared to the baseline except for PI (4-6) and GI (6). Conclusion: The findings of the present study indicated that clinical stages of making porcelain fused to metal (PFM) restorations were accompanied by a significant loss of clinical attachment level, increase in GI, and deepening of the gingival sulcus.