بررسي اثر فيلرهاي نانوپوروس و روش هاي نوردهي بر ميزان انقباض پليمريزاسيون و درجه ي تبديل يك كامپوزيت آزمايشي

بيان مساله: انقباض پلي مريزاسيون كامپوزيتي يكي از بزرگترين معايب كامپوزيت هاي امروزي است و مي تواند به شكاف (Gap) لبه اي، حساسيت پس از كار، ترك مينايي و پوسيدگي ثانويه بينجامد. هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي اثر فيلرهاي نانوپوروس بر ميزان انقباض پليمريزاسيون و درجه ي تبديل يك گونه كامپوزيت آزمايشي در شرايط نوري گوناگون بود. نتايج به دست آمده از اين كامپوزيت با نتايج به دست آمده از انقباض پليمريزاسيون و درجه ي تبديل كامپوزيت آزمايشي با فيلرهاي معمولي ميكروهيبريد مقايسه مي شود. مواد و روش: در اين پژوهش تجربي، كامپوزيت آزمايشي توسط آميختن فيلرهاي سايلانيزه شده و مونومر به دست آمد. 27 درصد مونومر و 73 درصد فيلر با هم آميخته شدند. مونومر مورد استفاده از تركيب Bis-GMA، 70 درصد و TEG DMA، 30 درصد به دست آمد. براي پوروس كردن فيلرها، آن ها را در حرارت 1300 درجه ي سانتي گراد سينتر و سپس آسياب شدند. كامفوركينون و آمين به عنوان آغازكننده و تسهيل-كننده در اين بررسي استفاده گرديدند. سنجش ميزان انقباض پليمريزاسيون توسط دستگاه باندد ديسك و سنجش درجه ي تبديل توسط FTIR اسپكتروسكوپي انجام شد. بررسي در سه شرايط نوري گوناگون استاندارد و پلكاني و شدت بالا (High intensity - Ramping - Standard) انجام گرديد. نتايج به دست آمده از اين بررسي توسط آزمون يك سويه ي آنوا و توكي واكاوي آماري شدند. يافته ها: فيلرهاي نانوپوروس اثري مثبت در كاهش ميزان انقباض پليمريزاسيون داشتند و تفاوت معنادار در ميزان انقباض پليمريزاسيون ميان سه روش گوناگون كيور ديده نشد. روش كيور و گونه ي فيلر نيز، اثري بر روي درجه ي تبديل نداشتند (05/0 p < ). نتيجه گيري: با استفاده از فيلرهاي نانوپوروس انقباض پليمريزاسيون كامپوزيت كاهش مي يابد و گونه هاي روش هاي نوردهي كيور اثري بر ميزان انقباض پليمريزاسيون و درجه ي تبديل كامپوزيت ندارد. واژگان كليدي: فيلر نانوپوروس، انقباض پليمريزاسيون، درجه ي تبديل

Statement of Problem: Polymerization shrinkage is one of the major problems of the current dental composites and it can cause marginal gap and post-operative sensitivity. Purpose: The purpose of this study was to investigate the effect of nanoporous fillers on the polymerization shrinkage and degree of conversion of an experimental dental composite in three different curing modes and also comparing its results with another experimental composite containing conventional fillers. Methods and Material: In this study, the experimental composite was prepared by mixing the silane treated fillers with monomers. The monomers consisted of 70% Bis-GMA and 30% TEG DMA by weight. The experimental composite was divided into two groups according to their filler type, i.e. conventional micro-hybrid and nanoporous. In order to make nanoporous fillers, the fillers were sintered in 1300°c and grinded Camphorquinon and DMA EMA were used as initiator-accelerator systems. Polymerization shrinkage was measured using bonded disc method in three curing modes (High Intensity, Ramp, Standard). The degree of convention was measured using FTIR spectroscopy. Result: The results showed that the nanoporous fillers have a positive effect on the reduction of polymerization shrinkage strain. No significant difference was found in polymerization shrinkage of the three curing modes. Neither the type of the fillers nor the mode of cure had an effect on the degree of conversion. Conclusion: Lower polymerization shrinkage strain can be achieved by using nanoporous fillers. The mode of cure does not affect the polymerization shrinkage. Key words: Nanoporous filler, Polymerization shrinkage, Degree of convention, Bonded disk method.