The Effect of Contextual Interference on Acquisition and Learning Badminton Skills among Children aged from 10 to 12

اگرچه سن، ممكن است تاثيرات تداخل زمينه‌اي را محدود كند؛ اما تاثير دقيق آن بر تداخل زمينه‌اي كاملاً مشخص نشده است. بنابراين، هدف تحقيق حاضر مقايسه آرايش‌هاي تمريني مسدود، تصادفي و تركيبي در اكتساب و يادگيري مهارت‌هاي بدمينتون در كودكان 10 تا 12 ساله است. آزمودني‌هاي اين تحقيق 45 نفر از دانش آموزان دختر 10 تا 12 ساله ناحيه 1 شهر تبريز بودند، كه بعد از انجام پيش آزمون، بطور تصادفي به سه گروه 15 نفره شامل گروه‌هاي مسدود، تصادفي و تركيبي تقسيم شدند، سپس سه مهارت سرويس بلند، سرويس كوتاه و ضربه فورهند را به مدت 10 جلسه تمرين كردند. آزمون‌هاي اكتساب، يادداري آني، و يادداري تاخيري به ترتيب بعد از جلسه پنجم، يك ساعت بعد از پايان جلسه دهم، و 48 ساعت بعد از آخرين جلسه تمرين به عمل آمد. تحليل داده‌ها نشان داد كه در آزمون‌هاي اكتساب و يادداري آني، گروه مسدود نمرات بهتري را نسبت به گروههاي تصادفي و تركيبي به دست آورد. در آزمون يادداري هر چند كه عملكرد هر سه گروه نسبت به نمرات پيش آزمون به طور معني‌داري افزايش داشت؛ ولي، هيچ‌گونه تفاوتي بين گروه‌ها وجود ندارد، بدين معنا كه ظاهراً تداخل زمينه‌اي نتايج مثبتي در يادگيري به همراه نداشته است. احتمالاً آزمودني‌هاي تحقيق حاضر به حد كافي بزرگ نشده‌اند كه بتوانند از مزاياي تداخل زمينه‌اي استفاده كنند. لذا، بدليل محدوديت در استراتژي، در ميان اطلاعات فروان حاصل از تمرين تصادفي، سردرگم شده‌اند. بنابراين مزاياي تمرين تصادفي بر اساس فرضيه‌هاي بسط و فراموشي در اين گروه سني بويژه در مهارت‌هاي مجرد بدمينتون با ترديد روبرو است. محققان با احتياط پيشنهاد مي‌كنند كه معلمان ورزش دوره ابتدايي براي آموزش مهارت‌هاي بدمينتون از شيوه تمريني مسدود استفاده كنند كه به كودكان كمك مي‌كند هم طرحواره حركتي مناسبي از مهارت بسازند و هم اينكه به دليل بازخورد انگيزشيِ تمرينات مسدود در اثر كسب موفقيت بيشتر در جلسات تمرين، تشويق شوند كه مهارت مورد نظر را به دفعات بيشتري تكرار كنند.

Age may limit the effect of contextual interference, but the accurate effect of age on contextual interference is not completely identified. Therefore, the purpose of the study was the effect of contextual interference practice orders on acquisition and learning of badminton skills of 45 female students aged from 10 to 12. Participants were randomly assigned to one of the three groups of blocked, random, and systematically increasing contextual interference. They trained three skills of badminton long serves, short serves, and forehand strokes for 10 sessions after pre-test. The tests consist of Acquisition, immediate retention, and delayed retention were taken after the fifth session, one hour after the end of the tenth session, and 48 hours after the last practice session, respectively. According to the findings of the study, in acquisition test, the blocked group achieved better scores than the random and systematically increasing groups. Although the three groups performed significantly better than pre-test scores in retention test, there was no difference among groups, meaning that contextual interference did not have positive results for children in learning badminton skills. Seemingly, due to the limitations in strategy, our participants were probably confused among the abundant information from the random practices and were not able to use the advantages of contextual interference. So, the benefits of random practice based on forgetting and elaborating hypotheses in this age group, especially regarding discrete motor skill in badminton is in doubt. The authors carefully suggest that elementary school physical education teachers should use blocked practice methods for badminton practice to help children build a suitable motor skills scheme and encourage them to repeat the desired skills because of the motivational feedback of blocked practice as a result of greater success in practice sessions.