اصْدَا ُ الماضِي والحَاضِر في شِعْرِ ادريس جَمَّاع

اين پژوهش به بررسي بازتاب گذشته و حال در شعر ادريس جماع شاعر معاصر سودان و ميزان بهره‌گيري شاعر مذكور از اين تكنيك مي‌پردازد. آيا الهام پذيري شاعر از گذشته آگاهانه بوده يا اينكه تنها از رهگذر محاكات و تقليد بوده است؟ آيا از تجربه حال نمود يافته در ابوالقاسم الشابي - بويژه تعامل شابي با طبيعت و تقديس طبيعت توسط او – بهره‌مند شده است يا تنها مقلد اين تجربه مي‌باشد؟ رهيافت اين مقاله اين است كه جماع نه تنها گذشته را دريافته، بلكه به اندازه توان خود كوشيده تا آنرا در قالبي نو ارايه كند و شخصيت خود و ديدگاه شاعران معاصر نسبت به آن را بيان كند، همينطور نه تنها از تجربه شابي – با وجود كوتاه بودن – استفاده كرده، بلكه به آن پختگي، قرار، و آرامش بخشيده است. قدر مسلم اين است كه نگاه و ديدگاه‌هاي او از رهگذر شعرش به به تصوري فلسفي معين يا ايديولوژي استوار ختم نمي‌شود، ولي در عين حال به وضوح بر شاعريتي با حد و مرزي آشكار دلالت دارد.

The most important thing we are trying to accomplish is to identify the echo of the past and present in Gamaa poetry and its utility and testimony to him . And to what extent he is fully aware of the nature of philosophical or historical context in which that poetry was accomplished, or was it merely simulate and tradition. As a conclusion Gamaa tried as much as possible the formulation of the past in a manner consistent with his new experience of poetry. As he did not consumed the present in a haphazard way and that really his poetic experiment is not conducive to a strict philosophic or ideological vision, but at the same time it clearly indicate an obvious the poetic features and traits .