An Investigation of Spoken Output and Intervention Types among Iranian EFL Learners

اين پژوهش الهام‌گرفته ‌از تحقيق ون‌پتن و اولودگ (2011) در مورد قابل انتقال بودن آموزش از طريق آموزش پردازشي به تمرينات وظيفه-محور توليدي و همچنين مطالعه‌ موردي (2002) بر روي رشد صحبت در تعامل در طول يك تمرين وظيفه-محور گروهي مي‌باشد. از يك مصاحبه به عنوان پيش‌آزمون، آزمون نهايي و آزمون با تاخير جهت مقايسه‌ چهار نوع آموزش ساختار گذشته‌ ساده مجهول استفاده شد: آموزش سنتي به عنوان گروه شاهد و سه گروه وظيفه-محور شامل آموزش پردازشي، ارتقاي آگاهي و ارتقاي ورودي. همچنين مصاحبه‌ها و تعاملات در طول آموزش‌ها به طور كيفي مورد تجزيه و تحليل قرار‌ گرفتند. آموزش وظيفه-محور به شكل معناداري تاثيرگذارتر از آموزش سنتي نشان داد و آموزش پردازشي نيز به صورتي معنادار از دو گروه وظيفه-محور ديگر در هر دو مورد پس آزمون (فوري و با تاخير) بهتر عمل كرد. به علاوه، آموزش پردازشي تنها آموزش وظيفه-محوري بود كه رشدش را تا آزمون با تاخير حفظ كرد. از نظر كيفي، آموزش پردازشي منجر به مناظره معنايي واقعي و يادگيري عميق شد، ارتقاي آگاهي به مناظره فراوان راجع به كاركرد ساختار مورد نظر و يادگيري عميق انجاميد، ارتقاي ورودي سبب تعامل معنا-محور فراوان بدون تمركز بر زبان گرديد و آموزش سنتي تنها منجر به تعاملاتي راجع به فرم‌هاي زباني شد. در نتيجه، آموزش پردازشي درست طراحي شده يك آموزش نويدبخش براي تمركز بر فرم‌هاي زباني است. اگرچه با توجه به نقاط قوتي كه براي دو آموزش وظيفه-محور ديگر برشمرده ‌شد، نقش آنها نبايد ناديده‌ گرفته‌ شود.

This study was inspired by VanPatten and Uludag’s (2011) study on the transferability of training via processing instruction to output tasks and Mori’s (2002) work on the development of talk-in-interaction during a group task. An interview was devised as the pretest, posttest, and delayed posttest to compare four intervention types for teaching the simple past passive: traditional intervention as the comparison group and three task-based groups were processing instruction, consciousness-raising, and input enhancement. The interviews and the interactions during the treatments were also analyzed qualitatively. Task-based instruction (TBI) proved significantly more effective than traditional intervention and processing instruction significantly outperformed all others on both posttests. Furthermore, processing instruction was the only task-based intervention to retain its improvement till the delayed posttest. Qualitatively, processing instruction led to true negotiation of meaning and deep-level learning, consciousness-raising led to massive negotiation over the function of the target structure and deep-level learning, input enhancement led to enormous unfocused interaction about meaning, and traditional intervention just led to interaction about the forms. It was concluded that a well-planned processing instruction is a promising intervention for focusing on language form; however, due to the strong points cited for the other two tasks, their roles should not be ignored.