Occurrence of parasitic protozoa in wild waterfowl in southern coastal Caspian sea lagoons

زمينه مطالعه: تك ياخته‌هاي انگلي مي‌توانند در انواع پرندگان سبب ايجاد اشكال خفيف تا شديد بيماريزايي گردند. هدف: مطالعه حاضر جهت بررسي شيوع تك ياخته هاي انگلي در پرندگان آبزي وحشي در مرداب هاي سواحل جنوبي درياي خزر در شمال ايران انجام گرديد. روش‌كار: ‌بدين منظور نمونه گيري در فاصله زماني زمستان 2010 تا بهار 2011، از 293 قطعه پرنده آبزي متعلق به جنس‌هاي مختلف شامل: تـادورنـا تـادورنـا‌(اردك اهلـي)، ايتيـا فـوليگولا(مرغابي پرزدار)،‌ ايتيا فرينا‌(‌مرغابي وحشي)، اسپاچولا كليپيتا (مرغابي بيل زن)، انسر انسر(غازوحشي اروپايي)، سيگنوس سيگنوس‌(‌قو)، اناس استره پرا(اردك قهوه اي)، اناس پنه لوپه(مرغابي دورگه)، اناس كركا(مرغابي جره)، و اناس پلتي رينكوس‌(‌اردك وحشي) انجام گرديد و نمونه هاي اخذ شده به لحاظ تك ياخته‌هاي خوني، ريوي و روده‌اي مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج: از مجموع 293 پرنده مورد مطالعه، 184 قطعه (8/62)% آلوده به تك ياخته‌هاي انگلي بودند. بيشترين ميزان شيوع مربوط به گـونـه‌هاي ژيارديا‌ ‌(2/24)% كمترين آن متعلق به گونه هاي هموپروتيوس ‌(1/6)% بود. تريكوموناس گالينه، گونه هاي پلاسموديوم، و گونه‌هاي كريپتوسپوريديوم‌ ‌به ترتيب در 2/7%، 2/8%، و 17% پرندگان مورد بررسييافت گرديد. همچنين مطالعات آماري انجام شده نشان داد كه بيشترين ميزان ژيارديوزيس در ايتيا فوليگولا‌ ‌ماده (75/43)% و در مورد تريكومونيازيس در اناس كركا‌ ‌(5/30)% مشاهده شد. در ضمـن، سيگنـوس سيگنـوس‌ ‌مـاده بيشتـريـن ميـزان آلـودگـي بـه كـريپتوسپوريديوزيس (7/44)% را داشته و بيشترين موارد آلودگي به هموپروتيوس‌ ‌و پلاسموديوم‌ ‌در اناس پلتي رينكوس ديده شد. نتيجه گيري نهايي: بنابراين مهاجرت گونه‌هاي متنوعي از پرندگان آبزي به نواحي شمالي ايران سبب تاثيرات وسيعي در آلودگي‌هاي انگلي پرندگان و حتي انسان در مناطق ياد شده مي‌گردد.

Background: Protozoa are common in poultry and other birds and can cause mild to severe disease. OBJECTIVES: This study was concerned with the prevalence of parasitic protozoa in wild waterfowl in Caspian sea lagoons in the North of Iran. METHODS: A total of 293 waterfowl belonging to various genera including Tadornatadorna (common shelduck), Aythyafuligula (Tufted duck), Aythyaferina (Common puchard), Spatula clypeata (Shoveler), Anseranser (greylag goose), Cygnus Cygnus (Whooper Swan), Anasstrepera (Gadwall), Anas Penelope (Eurasian Widgeon), Anascrecca (common teal), and Anasplatyrhynchos (mallard) were sampled and tested for intestinal, tracheal, and blood protozoa between winter 2010 and spring 2011. RESULTS: The results showed that 184 birds of 293 (62.8%) harbored protozoan parasites. The highest prevalence of protozoan contamination belonged to Giardia spp (24.2%) and the lowest belonged to Haemoproteus spp. (6.1%). Thricomunasgallinea, Plasmodium spp., and Cryptosporidium spp. were found in 7.2%, 8.2%, and 17% of waterfowl, respectively. Moreover, statistical analyses showed that the highest rate of giardiosis was in female Aythyafuligula (43.75%). However, tricomuniasis belonged to Anascrecca (30.5%). On the other hand, female Cygnus cygnus had the highest rate of cryptosporidiosis (44.7%), and more infection to Haemoproteus and Plasmodium spp. were observed in Anasplatyrhynchos, concurrently. CONCLUSIONS: Migration of various species of waterfowl toward the northern parts of Iran has an important impact on parasitic diseases in birds and human in these regions.