Abstract :
روحيه اشرافي كه در قرن هفده و هجده در فرانسه بسيار رايج بود با «رفتار متمايز و ممتاز» طبقات اجتماعي برجسته مشخص ميشود. علاوه بر نگاه حسود و انتقادآميز كه اساس زندگي اجتماعي اين دوره را تشكيل مي دهد و پايين دست بودن ديگر اقشار جامعه را به تصوير ميكشد، تمسخر و لذت از انجام كارهاي بد از ديگر خصوصيات روحيه اشرافي است. والمون و مادام دو مرتوي در كتاب روابط خطرناك اثر لاكلو، دو نمونه مهم از اين شخصيتهاي اشرافي بدجنس در ادبيات فرانسه كلاسيك هستند. در اين مقاله به بررسي ادبيات بدي در ادبيات فرانسه قرن هفده و هجده خواهيم پرداخت.
Abstract :
L’esprit mondain, très à la mode aux XVIIe et XVIIIe siècles, est caractérisé par le « bon ton » des brillantes sociétés. De l’observation critique et envieuse, qui anime la vie sociale de l’époque et dont le but est de montrer le ridicule de l’autre, et par conséquent, son infériorité, on passe au persiflage et au plaisir de faire le mal. Les deux plus grandes personnifications de cet esprit méchant dans la littérature française classique sont Valmont et Madame de Merteuil, des Liaisons dangereuses de Laclos.
