Abstract :
درست است كه ما از مدتها پيش فاقد يك تاريخ پوياي ادبيات فرانسه بوديم و اخيرا" اين كمبود از طريق يك همكاري جمعي جبران شد و حتي جايگاهش را در تاريخ نگاري ادبيات فرانسه كسب كرد. اما لازم است گفته شود، از سوي فرانسه شناسان ايراني، كه ما نيز ملاحظاتي داريم، چنين به نظر ميرسد كه خواسته باشيم فرانسويّات را به موازات فارسيّات قرار داده و تفاوت ها و تشابهات آنها را برجسته سازيم. پس از رُنسانس، ادبيات فرانسه شاهد اوج خود شد، در حاليكه چند قرن پيش از آن ادبيات فارسي چنين مرحله اي را گذرانده بود. علي رغم اين قدمت، ادبيات فارسي، از اواسط قرن نوزدهم، از ادبيات فرانسه استقبال به عمل آورد و در قرن بعد، ترجمه هاي زيادي از آن ارايه شد. از اين رو، در نظر داريم، در اين تحقيق و بررسي از منظر خودمان، تاريخ پوياي ادبيات فرانسه را مورد مُداخله قرار داده و نيز وضع طرفداران آن را در كشورمان نشان دهيم و در اين راستا، بي ربط نخواهد بود كه عقيده نويسندگان آن را تا حد ملموسي تغيير دهيم.
Abstract :
Cʹest vrai quʹune histoire dynamique de la Littérature française nous manquait depuis longtemps, et que récemment ce vide a été comblé par une contribution collective, tenant même sa place dans lʹhistoriographie de la Littérature française. Mais, il faut dire que du côté de nos francisants, nous aussi, nous avons des considérations à faire, comme si on voulait mettre en parallèle le francisme et le persisme et en relever les nuances et les ressemblances. La Littérature française a eu son apogée après la Renaissances et la Littérature persane y était parvenue quelques siècles auparavant. Mais, malgré cette ancienneté, elle lʹaccueillie depuis le milieu du XIXe siècle et on lʹa traduite massivement au siècle suivant. Aussi, allons-nous, dans cette étude, examiner cette histoire dynamique de la Littérature française de nos points de vue et faire aussi connaître la situation de ses admirateurs chez nous, laquelle ne manque pas de modifier légèrement lʹopinion des auteurs de cette histoire.
