Stoïcisme à travers La Mort du loup d’Alfred de Vigny et Le Vieil homme et la mer d’Ernest Hemingway

از نظرشاتوبريان آن چيزي كه زندگي را تلخ مي كند يك شك است كه از يك قطعيت ناشي مي-شود. قطعيت مرگ است وشك زماني است كه مرگ فرا مي رسد. مرگ شر مطلق است زيرا انسان را از خوبي مطلق كه زندگي است محروم مي كند. انسان ها به تدريج سالخورده مي شوند و عاقبت مي ميرند. حتي جسد آن ها هم بعد از مدتي فاسد مي شود. مرگ نه تنها انسان ها بلكه همه چيز را نابود مي كند: جوامع، فرهنگ ها، اشيا ... در مقابل مرگ آيا مي توان كاري كرد؟ ويني و همينگوِي بر اين باور هستند كه پاسخ قانع كننده اي يافته اند: جواب آن ها " مكتب رواقي" نام دارد. اين فلسفه كه به يونان باستان تعلق دارد بر اين باور است كه با بي تفاوتي و شجاعت انسان مي تواند مرگ را به چالش بكشد. در اين مقاله هدف ما شرح دادن اين فلسفه از خلال دو داستان حماسي است كه شخصيت هاي اصلي آن دو يك گرگ و يك ماهيگير مي باشند.

D’après Chateaubriand, ce qui empoisonne la vie, c’est une incertitude causée par une certitude. La certitude, c’est bien entendu la mort qui n’exempte personne. L’incertitude, c’est l’instant où la mort assènera son coup fatal. La mort, voilà le mal absolu, car elle prive l’homme du bien absolu qui est la vie. Les vivants vieillissent, agonisent et enfin s’éteignent. Puis leurs cadavres pourrissent à leur tour. La mort touche non seulement les humains, mais aussi tout ce qui s’inscrit dans le temps : les sociétés s’effritent, les systèmes culturels s’usent pour se désagréger en résidus et ruines… Etant en butte à l’hécatombe de la mort, l’homme, peut-il faire quelque chose? Vigny et Hemingway croient avoir trouvé une réponse convaincante qui s’appelle « stoïcisme ». Il s’agit d’une école philosophique de la Grèce antique qui préconise l’indifférence et le courage pour défier la mort. Cet article se propose d’expliquer cette école à travers deux histoires épiques dont les protagonistes sont un loup et un pêcheur.