"Le point de vue" et "le récit de la mort"dans les Trois contes de Flaubert

سه داستان فلوبر مجموعه اي است ازساده دل، داستان سن ژوليان و اِروديا. اين اثر كه از سه داستان كوتاه و منفك از يكديگر تشكيل شده است، به بيان سرگذشت سه شخصيت مي پردازد كه با مرگ آن ها هر داستان به فرجام مي رسد. در واقع، يكي از نكات مشترك اين سه داستان، موضوع مرگ است. از ديگر سو، يكي از ابعاد روايت در هر داستاني مسيله زاويه ديد يا ديدگاه است. در اين اثر، راوي سعي مي كند با استفاده از اين عنصر روايت، موضوع مرگ را به نمايش بگذارد. لذا، در اين مقاله به بررسي اين نكته پرداخته ايم كه براي نشان دادن مرگ، در هر سه داستان، راوي چگونه از ديدگاه دروني بهره مي گيرد تا خواننده از اين طريق بتواند به درون شخصيت ها نفوذ كند.

Les Trois contes de Flaubert constituent un recueil composé d’Un cœur simple, de La Légende de Saint Julien L’Hospitalier et d’Hérodias. L’un des points communs dans ces trois contes est la mort. "Le point de vue" y forme une des caractéristiques intéressantes. Ses emplois variés nous conduisent à une étude de cette dimension de la narration par rapport à la mort. Pour présenter les pensées d’une servante silencieuse dans Un cœur simple, le narrateur utilise la focalisation interne. Dans La Légende de Saint Julien, il n’existe généralement pas de point de vue et dans les cas contraires, c’est un narrateur omniscient qui assume le conte. Dans Hérodias, compte tenu de son caractère théâtral, c’est la focalisation interne variable qui présente les pensées des personnages. Dans tous ces trois contes et surtout aux moments de la mort des personnages, c’est la focalisation interne qui est souvent utilisée. Et c’est la raison la plus forte qui nous a menés à faire cette étude par une analyse comparative.