اثر فلورايد موضعي بر استحكام برشي باند گلاس آينومرنوري تقويت شده با رزين به ميناي دندان كانين شيري بالا؛ يك بررسي آزمايشگاهي

بيان مساله: از اهداف مهم كاربرد موضعي فلورايد، پيشگيري از پوسيدگي دنداني در كودكان است، كه به نظر مي رسد تاثير منفي بر باند كامپوزيت و مواد چسبنده به دندان دارد. اگر خلاف آن ثابت شود مي تواند در دندانپزشكي كودكان كاربردي باشد. هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي تاثير فلورايد موضعي بر استحكام باند برشي گلاس آينومر نوري مديفايد شده با رزين به ميناي دندان شيري در شرايط گوناگون و مقايسه ي آنها بود. مواد و روش: در اين بررسي آزمايشگاهي، 108 دندان كانين شيري سالم بي پوسيدگي و ترك به ترتيب در سه گروه اصلي 1) بي فاصله پس از كاربرد APF، 2) 24 ساعت پس از كاربرد APF و 3) بي كاربرد APFآماده سازي شدند. سپس، هر گروه اصلي به سه زير گروه بخش گرديدند. در زير گروه اول هر گروه اصلي، GCFuji LC2 + كانديشنر، در زير گروه دوم GCFuji LC2 + اسيد فسفريك 35 درصد و در زير گروه سوم كامپوزيت 3MZ100+ اسيد فسفريك 35 درصد بر سطح دندان قرار داده شد. پس از ترموسيكل، استحكام برشي باند مواد به دندان توسط اينسترون اندازه گيري گرديد. آزمون آماري توسط آنوا دو سويه (Two- way ANOVA) و آزمون بون فروني (Post Hoc Bonferroni) انجام شد. يافته ها: ميان ميانگين برشي باند در گروه هايي كه APF استفاده شده بود و گروه هايي كه APF استفاده نشده بود، تفاوت معناداري از نظر آماري مشاهده نشد (05/0 < p ). همچنين، ميان ميانگين استحكام برشي باند GCFuji LC2 با استفاده از كانديشنر (اسيد پلي آكريليك 20 درصد) و همين ماده با اسيد فسفريك 35 درصد تفاوت معناداري از نظر آماري وجود نداشت (05/0 < p ). ميان ميانگين استحكام برشي باند اين دو گروه و كامپوزيت 3MZ100 تفاوت معناداري وجود داشت (001/0 > p). نتيجه گيري : 1- كاربرد APF 23/1 درصد اثر چنداني در كاهش استحكام باند برشي GCFuji LC2 و كامپوزيت 3MZ100 ندارد. 2- استفاده از اسيد پلي آكريليك 20 درصد و اسيد فسفريك 35 درصد تاثير همانندي بر استحكام باند برشي ماده ي ياد شده به ميناي دندان شيري دارد.

Statement of Problem: One of the most important goals of topical fluoride application is to prevent dental caries in children. General opinion reveals that topical fluoride has a negative effect on composite bond and adhesive materials to tooth; otherwise, it could be considered in pediatric dentistry. Purpose: The aim of this research was to evaluate and compare the effect of topical fluoride on shear bond strength of resin modified light cured glass ionomer to the etched and non-etched enamel of the primary tooth under different preparing conditions. Materials and Method: In this in-vitro experimental study, 108 primary canine teeth free of caries and crack were prepared in three main groups respectively: 1) immediately after using APF, 2) 24 hours after using APF, and 3) without using APF. Then, each main group was divided into three subgroups. The first subgroup received conditioner + GCFuii LC2, the second received GCFuii Lc2 + 3M phosphoric acid 35%, and the third one received composite 3Mz100 on the tooth surface. After thermocycling, the shear bond strength of the material on the teeth was measured by instron machine. Two- way ANOVA and Post hoc Bonferroni test was used for statistical analysis. Results: There were no statistically significant differences between the mean shear bond strength of the groups in which APF was used and those which did not receive topical fluoride ( p > 0.05). There was not a statistically significant difference, between the mean shear bond strength of GC Fuji LC2, using polyacrylic acid 20% and the same material using phosphoric acid 35%. However, there was a significant difference between the strength of shear bond of the two above materials and composite 3MZ100 ( p < 0.001). Conclusions: According to the results of this study, it can be concluded that 1- Application of APF, has little effect on reducing the strength of shear bond in GC Fuji LC2 and 3MZ100 composite. Moreover, 2- Using polyacrylic acid 20% and phosphoric acid 35% have similar effects on the strength of glass ionomer GC Fuji LC2 to the primary tooth enamel. Key words: Fluoride, Topical, Shear strength, Glass Ionomer, Enamel, Primary teeth