Survey of canine Dirofilaria immitis infection in Caspian provinces of Iran

بين ماه‌هاي تير و مرداد 1388 تعداد 200 قلاده سگ‌هاي گله و نگهبان در سه استان شمالي گيلان، مازندران و گلستان مورد نمونه‌برداري قرار گرفتند. 5/25 درصد سگ‌هاي بررسي شده در كل منطقه مورد مطالعه از نظر حضور آنتي‌ژن و يا ميكروفيلر دايروفيلاريا ايميتيس مثبت بودند. ميزان آلودگي در استان گيلان 42/51%، استان گلستان 38/15% و در استان مازندران 69/7% بود. در كل مناطق مورد مطالعه سن و جنس سگ‌ها تاثيري بر ميزان شيوع آلودگي نداشت. ميزان شيوع در مناطق پست 6/4 برابر مناطق مرتفع بود. مطالعه دايروفيلاريازيس سگ‌ها در اين سطح در مناطق ساحلي درياي خزر ايران براي اولين بار صورت گرفته است. بر اساس اين مطالعه، استان گيلان با توجه به شرايط آب و هوايي و بعضي شهرها و روستاهاي به شدت آندميك بيشترين ميزان آلودگي به عفونت كرم قلب سگ‌ها را در كشور دارا مي‌باشد. استفاده از رژيم دارويي پيشگيرانه بيماري كرم قلب در سگ‌هاي ساكن شمال كشور اكيدا توصيه مي‌گردد.

Between July and August 2009, a total of two hundred crossbreed dogs in three contiguous littoral provinces of Guilan, Mazandaran and Golestan were sampled. Circulating antigens and/or microfilariae of Dirofilaria immitis were found in 25.5% of dogs in the whole studied area. The highest infection rate was found in Guilan (51.42%), followed by Golestan and Mazandaran provinces (15.38% and 7.69%, respectively). Prevalence values were not influenced by age and sex in the whole area; the values detected in low altitude regions were 4.6 times the values found in high altitude areas. This is the first detailed survey on canine dirofilariasis in these coastal provinces of Iran. Guilan province, with its certain hyper endemic counties, was shown to be the most endemic for canine heartworm infection in the country. Chemoprophylaxis should be considered for the dog population in these areas.