الالفاظ الفارسيه في آثار الجاحظ

دوره عباسي اول عصر شكوفايي فرهنگي و علمي بشمار مي‌رود و اين مساله نتيجه طبيعي هم‌زيستي مسلمانان از قوميت‌هاي مختلف و تبادل فرهنگي مثبت ميان آن‌هاست و در حقيقت اين همراهي و مشاركت فرهنگي در جهان اسلام آن روز، از يك سو و تلاش مسلمانان با قوميت‌هاي مختلف، در غنا بخشيدن به جامعه اسلامي از طريق مشاركت فرهنگي و علمي، همگي باعث شد تا نيازهاي جديد جامعه و ابتكارات اين عصر در نتيجه يك تمدن و فرهنگ مشترك خود را بظهور برساند.از ميان مولفه‌هاي فرهنگي دخيل و كارآمد در فرهنگ اسلامي جديد، فرهنگ ايراني بود كه بحق نقش بسزايي در اين بازه زماني ايفا كرد و توانست در پيشرفت فرهنگي و علمي آن روزگار خود را به نمايش بگذارد. نوشته‌هاي جاحظ سرشار از نمود و ظهور مولفه‌هايي است كه از فرهنگ ايراني نشات مي‌گيرد و كتاب‌هاي او براستي آيينه‌اي از جامعه آن روزگار و تحولات رخ داده بر زبان و فرهنگ جامعه آن روزها مي‌باشد كه در اين پژوهش به رديابي و توضيح اين نشانه‌ها پرداخته‌ايم تا گواهي بر نقش اثر فرهنگ و تمدن ايراني در بافت فرهنگ اسلامي داشته باشيم.

Time of Abbasid I is considered as a cultural and scientific era which is due to the coexistence of different Muslim tribes and their cultural exchanges. In fact, this cultural participation in the Islamic world of the day on the one hand and Muslims endeavor along with other tribes in enriching the Islamic culture all led the societyʹs new needs into the appearance of a common civilization and culture. Of the cultural components in the new Islamic culture was the Iranian culture which served an important role in advancing the scientific and cultural aspects of the time. Jahezʹs writings are filled with components that originated from Iranian culture; his books are truly a reflection of the events of the time. This paper explores and analyzes these elements to prove the influence of Iranian culture and civilization on the Islamic cultural context.