Comparing of letrozole versus clomiphene citrate combined with gonadotropins in intrauterine insemination cycles

مقدمه: كلوميفن سيترات بعنوان آگونيست و آنتاگونيست استرو‍‍‍ژن، خط اول درمان در تحريك تخمك گذاري محسوب مي گردد. ولي عمل آنتي-استروژني آن بر روي موكوس سرويكس و آندومتر باعث كاهش ميزان باروري در سيكل هاي درماني مي شود. ديده شده كه لتروزل به عنوان يك مهار-كننده آروماتاز، ميزان قابل قبول بارداري قابل قياس با كلوميفن دارد. هدف: هدف از اين مطالعه مقايسه اثر دو داروي كلوميفن سيترات (CC) و لتروزل در تركيب با گنادوتروپين در بيماران كانديد IUIبود. مواد و روش ها:160 بيمار مراجعه كننده به يك مركز دانشگاهي و يك كلينيك نازايي خصوصي كانديد IUI در اين مطالعه وارد شدند. بيماران بصورت راندوم به دو گروه A (لتروزل و گنادوتروپين) و گروه B (كلوميفن و گنادوتروپين) تقسيم شدند. بيماران گروه A(80 مورد) از روز 7-3 قاعدگي 5 ميلي گرم لتروزل همراه با گنادوتروپين و بيمارن گروه B، 5 ميلي گرم كلوميفن از روز 7-3 سيكل قاعدگي همراه با گنادوتروپين ((HMG از روز 8 سيكل دريافت نمودند. وقتي قطر فوليكول به 18 ميلي متر رسيد hCG جهت تخمك گذاري تزريق و 40-36 ساعت بعد IUIانجام شد. اندازه گيري سطح استراديول، تعداد فوليكول، ضخامت آندومتر در زمان تزريق hCG و ميزان بارداري باليني به عنوان نتايج مطالعه مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج: هر دو گروه از نظر خصوصيات گروه هاي مورد بررسي مشابه بودند. سطح استراديول در گروه لتروزل نسبت به گروه كلوميفن از نظر آماري پايين تر بود (002/0 > p ؛pg/mL 106±283 Vs. 86±236). ولي تعداد فوليكول mm18 در گروه كلوميفن نسبت به گروه لتروزل بالاتر بود (025/0 > p ؛ 63/0±02/2Vs. 68/0±2/2). ضخامت آندومتر در زمان تزريق hCG در گروه لتروزل بيشتر گزارش گرديد (0001/0= mm ; p9/1±1/8 Vs.2/1±08/9). ميزان حاملگي باليني در دو گروه مشابه بود. نتيجه گيري: لتروزل دارويي خوب و مقرون به صرفه به عنوان جايگزين كلوميفن در سيكل هاي IUI مي باشد.

Background: Clomiphene citrate (CC) an agonist and antagonist of estrogen, is the first line treatment in ovarian stimulation. Anti-estrogenic effect of CC in endometrial thickness and cervical mucus has negative effect on pregnancy rate. Letrozole is an Aromatase Inhibitor has been seen that has acceptable pregnancy rate compared to CC. Objective: The aim of this study was to compare the efficacy of letrozole and clomiphene citrate (CC) with gonadotropins for ovarian stimulation in women candidate for intrauterine insemination (IUI). Materials and Methods: One hundred sixty patients eligible to IUI therapy enrolled in this study. Patients randomized to two groups: group A (received letrozole-gonadotropin) and group B (received CC-gonadotropin). In group A (n=80) letrozole was given on days 3-7 of the menstrual cycles. In group B clomiphen citrate was given like letrozole combined with human menopausal gonadotropin (hMG) administered every day starting on day 8. Ovulation was triggered with urinary HCG when the leading follicle (s) reached 18 mm in diameter. A single IUI was performed 36-40 hours later. The ovarian stimulation response (E2 levels and number of follicles, clinical pregnancy and endometrial thickness) was primary outcome. Results: Both groups were similar in demographic characteristics. There was a significantly lower peak serum E2 level in the letrozole group compared with CC. (236±86 Vs. 283±106 pg/mL, respectively; p < 0.002). The number of mature ( > 18 mm) preovulatory follicles was significantly higher in CC group than letrozole group (2.2±.68 Vs. 2.02±0.63 respectively; p=0.025). Endometrial thickness measured at the time of hCG administration was significantly higher in letrozole group. (9.08±1.2 mm Vs. 8.1±1.9 mm; p=0.0001). The clinical pregnancy rate was comparable between two groups.