The Effects of Strengthening, Stretching and Comprehensive Exercises on Forward Shoulder Posture Correction

 چکيده هدف:وضعيت شانه به جلو  يکی از ناهنجاری های وضعی شايع است که ۶۰ درصد از ناهنجاری های شانه را به خود اختصاص می دهد. هدف از اين تحقيق، بررسی تاثير سه نوع برنامه تمرينی کششی، قدرتی و ترکيبي در افراد مبتلا به ناهنجاری شانه به جلو بود. روش شناسی: در تحقيق حاضر۴۰ دانشجوی دختر با ميانگين(سن ۷۷.۱±۲۲.22، قد ۵۵.۲ ±۸۵.۱۶۱، وزن ۹۰.۱±۲۲.۶۱و شاخص توده بدني۹. ±۳۷.۲۳) به صورت غيرتصادفی هدفدار انتخاب شدندکه در سه گروه ۱۰ نفره تجربی و يک گروه ۱۰ نفره کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی اول تمرينات قدرتی، گروه تجربی دوم تمرينات کششی و گروه سوم تمرينات ترکيبی را به مدت ۶ هفته انجام دادند. در اين مدت گروه کنترل هيچ گونه برنامه تمرينی را دريافت نکردند. در اين تحقيق از روش عکس برداری از نماي نيمرخ برای اندازه گيری شانه به جلو استفاده شد. ميزان تغييرات زاويه شانه آزمودني ها قبل و بعد از ۶ هفته تمرين اندازه گيری شد. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون T همبسته و با استفاده از نرم‌افزار (۲۱)  SPSSاستفاده شد (۰۵/۰≥p). يافته‌ها: بر اساس يافته های اين پژوهش کاهش معنی داری در زاويه شانه به جلو در هر سه نوع برنامه تمرينی(قدرتی، کششی، ترکيبی) بعد از ۶ هفته يافت شد(۰۰۱/۰p=) که اين ميزان کاهش به ترتيب در گروه ترکيبی بيش از گروه قدرتی و در گروه قدرتی بيش از گروه کششی بود. اما کاهش معنی داری در زاويه شانه به جلو در گروه کنترل يافت نشد (۱۶۸/۰p=). نتيجه گيری: با توجه به کاهش معنادار در زاويه شانه به جلو در افراد گروه تجربی و استفاده از اين سه نوع برنامه تمرينی در افراد مبتلا به ناهنجاری شانه به جلو توصيه می شود. 

Purpose: The forward shoulder (FS) is one of the most common deformities accounted for 60% of shoulder abnormalities.This study aimed to investigate the effects of a 6-weekstrength training, stretch training andcomprehensive training in patients with forward shoulder abnormalities. Methods:This quasi-experimental study design Pre-posttest with control group. Forty females students with excessive forward shoulder angle (FS>52) were chosen using purposive sampling method. The average of age, weight, height and body mass index of the samples were 22.22±1.77 years, 61.22±1.90 kg, 161.85±2.55 cm, and 23.37±0.9kg.m2 respectively. The subjects were randomly divided into 4 groups ( each 10 subjects), 3 experimental and 1 control groups. The first experimental group performed strength training, second group stretch training and third group comprehensive training for 6 weeks. In this period, the control group did not receive any training. We used photogrammetric method to measure the angle of the forward shoulder. Shoulder angle changes of the subjects before and after 6 weeks were measured. Data were analyzed using paired T-test, One-way analysis of variance and SPSS (21) (P≤0.05). Results: According to study findings, paired t-test results in the experimental group showed that the forward shoulder angle of the subjects in corrective exercises significantly decreased so that after participating in 3 types of training program, strengthening(P=0.001, t=8.63), stretching (P=0.001, t=6.78) and comprehensive (P=0.001, t=12.11), the angle dropped in the order of 6.10, 4.90 and 7.10 degrees. One-way analysis of variance (ANOVA) showed that there are significant differences (P=0.001) among the effects of different exercises on the forward shoulder angle. Based on Tukey test results, the implementation of corrective exercises, strengthening (P=0.001), stretching (P=0.001), and comprehensive (P=0.001) showed a significant difference with the control group. However, no significant differences were observed among the groups of strength, stretching and comprehensive trainings with each other. Conclusion: The results demonstrated a significant decrease in the angle of forward shoulder in the experimental group. Therefore, using this program is recommended in subjects with these deformity.