Wound healing activity of Origanumvulgare against surgical wounds infected by Staphylococcus aureus in a rat model

زمينه مطالعه: پونه كوهي يكي از گياهان دارويي است كه اسانس بدست آمده از اين گياه داراي خواص ضدباكتريايي مي باشد. استافيلوكوكوس اريوس عامل درصد بالايي از عفونتهاي زخم جراحي ميباشد. هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسي تغييرات فاكتورهاي التيامي در استفاده از عصاره هيدروالكلي گياه پونه كوهي در درمان زخم عفوني ناشي از استافيلوكوكوس اوريوس در مدل حيواني موش صحرايي انجام گرفت. روش كار: در اين تحقيق تعداد 20 سر موش صحرايي نر سفيد تهيه و در ناحيه پشت و بين دو كتف، برشي تمام ضخامت به قطر Cm 5/1 ايجاد گرديد. جهت عفوني نمودن زخمها، پس از گذشت 24 ساعت از ايجاد زخم، 6-5 قطره از باكتري با رقت cfu/ml 104 در محل زخم تلقيح گرديد. در گروه درماني، سطح ضايعه كاملاً با عصاره پونه كوهي آغشته گرديد و سپس تا 16 روز و به فاصله 24 ساعت، سطح ضايعه كاملاً با اين عصاره آغشته ميشد. اما در گروه كنترل، هيچگونه تيماري برروي زخمها در طول دوره آزمايش انجام نشد. سپس در روزهاي 5، 10 و 16 از محل زخمها نمونه برداري شده و فاكتورهاي بيوشيميايي و هسيتوپاتولوژي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: نتايج فاكتورهاي بيوشيميايي افزايش معني داري را در ميزان هيدروكسي پرولين و پروتيين تام در گروه درمان شده در مقايسه با گروه كنترل نشان داد. همچنين ميزان هگزوزآمين در گروه درماني بالاتر از كنترل بود. نتايج هيستوپاتولوژي نيز افزايش روند التيام در گروه درماني را نسبت به گروه كنترل نشان داد. نتيجهگيرينهايي: در نتيجه ميتوان بيان داشت كه، عصاره حاصل از اين گياه ميتواند باعث تسريع در روند التيام در زخم عفوني شده با باكتري استافيلوكوكوس اوريوس در مدل حيواني موش صحرايي گردد.

BACKGROUND: Wound infection has become a major medical problem in recent years. This is usually caused by Gram-positive bacteria, especially Staphylococcus aureus. Since antimicrobial resistance to current drugs has critically been developed in these causative microorganisms, substitution medicine has become one of the main interests within researchers. OBJECTIVES: The aim of this study was to evaluate the healing activity of Origanumvulgare against surgical wounds infected by S. aureus. METHODS:Twenty male Sprague-Dawley rats were randomly divided into two groups. Excisions were created surgically on the animals’ skin and then infected with S. aureus. Group 1 was treated with an extract of O. vulgare while Group 2 was untreated. Wound biopsy specimens were collected on Days 5, 10 and 16 and analyzed. RESULTS: Results showed that the hydroxyproline content in the treatment group was significantly higher in various post wounding days. The mean of hexosamine in the treated group was higher than in the control group. Protein content increased gradually in Day 10. Results of histopathological studies showed moderate to intense granulation tissue formation and neovascularization in the treated group on Day 10. Furthermore, the histopathological studies showed that intense matrix formation and collagen fiber deposition occurred in treatment group on Day 16 post wound, while intense granulation tissue formation was the prominent feature in control group. CONCLUSIONS: The present study has demonstrated that the ethanol extract of O. vulgare contains properties that accelerate wound healing activities compared to control group.