Sociocultural Identity Development Scaffolded by Collaboration-Conducive Strategies: A Case of an Iranian EFL Writing Class

تحقيق حاضر نظريه ويگاتسكي در مورد حوزه رشد تقريبي و استعاره وي در مورد كمك تدريجي و مباني هويت اجتماعي فرهنگي نورتون را به عنوان اساس نظري استفاده مي‌كند. اين تحقيق به بررسي دقيق مكانيسم‌هاي كمكي اجتماعي فرهنگي اتخاذ شده در مشاركت‌هاي بين دانشجويي و دانشجو و معلم مي‌پردازد. اين بررسي تغييرات رفتاري فرهنگي اجتماعي زبان‌آموزان و همچنين چگونگي شكل‌گيري هويت اجتماعي فرهنگي آنان از طريق مشاركت در نگارش راهنمايي شده را مورد مطالعه قرار مي‌دهد. براي اين منظور معيار درجه‌بندي ليدز براي تعيين دقيق گفتمان‌هاي كمك كننده به هويت فرهنگي اجتماعي استفاده شده است. اين گفتمان‌ها بين 32 دانشجوي سال دوم زبان و ادبيات انگليسي در دانشگاه شيراز صورت گرفته است كه در نگارش گروهي مشاركت كرده‌اند. تحليل گفتمان كمكي صورت گرفته در اين مشاركت‌ها اطلاعات مفيدي را در رابطه با چگونكي شكل‌گيري هويت اجتماعي فرهنگي زبان‌آموزان آشكار مي‌سازد. نتايج اين تحقيق به طور ويژه حاكي از آن است كه گفتمان‌هاي صورت گرفته بين زبان‌آموزان و معلم كه از ابزارهاي زباني بهره برده‌اند اساسي‌ترين نقش را در شكل‌گيري هويتي جديد و رسيدن به استقلال يعني تكامل هويت اجتماعي فرهنگي ايفا مي‌كند كه برخي از اين ابزارها عبارتند از: رفتارهاي عمدي و هدفمند، توجه مشترك، مشاركت عاطفي، چرخ ارتباطي، واكنش وابسته، رفتار ميان-فردي، و استفاده از زبان اول در تكاليف نگارشي مشترك.

This investigation postulates Vygotsky’s (1978) concept of zone of proximal development (ZPD) and his related “scaffolding” metaphor as well as Norton’s (2006) principles of sociocultural identity as its theoretical foundation. This research intends to scrutinize the socioculturally-oriented mediational mechanisms utilized in student-student and student-teacher collaborations in an Iranian EFL writing class. Such scrutiny is to reveal the learners’ sociocultural change in behavior, and how their sociocultural identity is scaffolded and developed through collaborative negotiation in writing. For this purpose, Lidzʹs Rating Scale (1991) was adopted to delve into the sociocultural-identity-conducive interactions produced by 32 sophomores of English Language and Literature at Shiraz University as they collaborated in writing. The analysis of such scaffolding-mediated discourse provides useful insights into the nature of the learners’ sociocultural identity development. Particularly, the results provide evidence that dialogic exchanges through linguistic meanson the part of peers and the teacher include some behaviors such as intentionality, joint regard, affective involvement, communicative ratchet, contingent responsivity, intersubjectivity, and L1 use in collaborative writing tasks which play the most significant role in establishing new identities and gaining self-regulation, i.e. developing sociocultural identity.