La réalité utopique chez Rabelais

با الهام از توماس مور، رابله نيز در ادبيات فرانسه ي قرن شانزدهم دست به خلق نخستين مدينه-ي فاضله با نام «دير تلم» مي زند، دنياي كوچك مطلوبي كه در آن افكار رابله نضج مي گيرد، پرورش مي يابد و به ثمر مي رسد. او جامعه اي را به تصوير مي كشد كه عاري از قيد و بند جنگ است؛ جامعه اي مذهبي و متمدن. شخصيتهاي رمان رابله علي رغم جثه عظيم و خارف العاده شان، داراي ويژگي هاي اخلاقي و قوه تفكر مي باشند. ساكنين «دير تلم» نه تنها قادر به خواندن و نوشتن هستند بلكه صاحب دانشي وسيع در علوم مختلف مي باشند. سرزمين آرماني رابله عاري از تمام ويژگي هاي تاريك وسطايي است؛ نه رد پايي از علوم خشك قرون وسطي به چشم مي-خورد و نه خبري از سلسله مراتب كشيشان است. در اين پژوهش، با استمداد از رويكرد موضوعي، خواهيم ديد آيا دنياي آرماني رابله حاصل روياهاي نويسنده است و يا بازتابي از واقعيت زمان او. در اين راستا، در اولين گام به بررسي شرايط حاكم در فرانسه در زمان رابله پرداخته ايم. سپس ويژگي هاي «دير تلم» را، كه يكي از فصل هاي رمان گارگانتوا را تشكيل مي دهد، مطالعه كرده ايم تا نشان دهيم كه قلمرو تخيلي رابله در واقعيت ريشه دارد و نه در رويا.

Inspirant de Thomas More, François Rabelais rédige à son tour la première utopie française en créant « L’abbaye de Thélème », petit milieu idéal où se développent et se réalisent les idées rabelaisiennes. Il y peint une société sans contraintes et sans conflits, une société civile et religieuse. Sous sa plume naissent des personnages gigantesques comme Gargantua qui, malgré leur taille effrayante et démesurée, possèdent des capacités spirituelles et intellectuelles considérables. De même, sachant lire et écrire, les habitants de Thélème ont une vaste connaissance dans des domaines divers. Aucune trace de la formation stérile du Moyen Age, aucune hiérarchie entre les moines, la terre idéale de Rabelais est dépourvue de tout trait médiéval. Dans cette recherche, en nous appuyant sur l’approche thématique, nous allons voir comment Rabelais peint la réalité de son temps à travers « L’abbaye de Thélème ».