Experiences of Drug Dependent Fathers in Relation with Their Children: A Qualitative Study

مقدمه: تاثير مصرف مواد بر كودكان در تمام سنين مورد توجه بوده است. عمده‌ مشكلات اين كودكان، ضعف در توانايي‌هاي والدين براي وظايف والدي خود مي‌باشد. در ايران برخورد با مساله مصرف مواد سابقه‌اي در حدود چند دهه دارد. شناسايي تجارب اين افراد در ارتباط با فرزندان خود در برنامه‌ريزي درماني موثر جهت تداوم درمان در وابستگان به مواد حايز اهميت است. روش‌ها: اين پژوهش يك پژوهش كيفي بود كه با استفاده از رويكرد پديدار شناسي اجرا شد. افراد پژوهش از بين مراجعين به مراكز درمان سو مصرف مواد در شهر كرمان انتخاب شدند. اين پژوهش به مدت 11 ماه از مهر 1387 تا شهريور 1388 انجام گرديد. سعي شد تا حد امكان مراجعه‌كنندگان با بيشترين ميزان تنوع و با شيوه نمونه‌گيري هدفمند از بين مردان وابسته به مواد مراجعه كننده به مركز كه حداقل داراي يك فرزند باشند، انتخاب شوند. همه افرادي كه سابقه اعتياد زير 2 سال داشتند، كنار گذاشته شدند. براي تحليل يافته‌ها از تجزيه و تحليل مضمون استفاده شد. يافته‌ها: تعداد شركت كنندگان 35 نفر مرد وابسته به تركيبات Opiates بودند. ميانگين سن شركت كنندگان 25/8 ± 18/43 سال بود. از تحليل مصاحبه‌ها پنج درون‌مايه استخراج شد كه شامل روابط عاطفي، مشكلات اقتصادي، تجارب ارتباطي با فرزندان، تاثير مصرف مواد بر فرزندان و نقش فرزندان در روند ترك مواد بود. نتيجه‌گيري: به منظور ارتقاي كيفيت خدمات به وابستگان به مواد كه تصميم به ترك دارند، خانواده درماني و روان‌ درماني‌هاي فردي براي كمك به فرد معتاد در جهت كاهش مشكلات با فرزندانش پيشنهاد مي‌شود.

Background: The effects of substance abusing on children of all ages has been considered. The major problem of these children is the inability of their parents to implement their parental tasks and duties. In Iran, addressing the issue of substance abuse has a history of several decades. Identifying the experiences of these individuals about relating to their children is important in effective therapeutic planning to help drug dependent people continue their treatment. Methods: This qualitative study was conducted using phenomenological approach. Subjects were selected from among the referrals to the substance abuse treatment centers in Kerman. This study lasted for 11 months from October 2008 to August 2009 and tried to use purposive sampling to select the subjects with as much diversity as possible from the drug-dependent males who had at least one child. All those who had history of addiction less than two years were excluded. Thematic analysis was used to analyze the findings. Findings: Participants were 35 opiate-dependent males. The mean age of subjects was 43.18 ± 8.25. Five themes were extracted from analyzing the interviews including emotional relations, economical problems, experiences of communicating with children, the effects of substance abuse on children, and the role of children on the quitting process. Conclusion: To promote the quality of services offered to drug-dependents who have decided to quit, family therapy and psychotherapy are recommended to help addicted individuals reduce the problems they have with their children.