A model for illustrating the effective factors of strategic behavior (Case study: Social insurance company of Tehran)

دستيابي به اهداف سازماني به رفتار و همكاري كاركنان نياز دارد. رفتار راهبردمحور كاركنان به عوامل متعددي وابسته است. هدف اين مقاله ارايه مدلي براي تعيين تاثير عوامل ايجاد رفتار راهبردمحور در واحدهاي درماني تامين اجتماعي تهران است. مدلي مفهومي از منابع علمي استفاده شد. جمع‌آوري داده‌ها از مديران و كارشناسان با پرسشنامه انجام شده و از روش معادلات ساختاري با نرم‌افزار ليزرل براي تحليل داده‌ها استفاده شده است. نتايج نشان داد كه درك اهداف با استقلال كاري و كسب منافع شغلي، استقلال كاري و درك وضعيت سازمان با درگيرشدن كاركنان با برنامه‌هاي عملياتي، درگيرشدن كاركنان در برنامه‌هاي عملياتي و رفتار راهبردمحور تاثير مثبت دارد، ولي برخلاف تحقيقات خارجي، منافع شغلي و درك اهداف توسط كاركنان بر درگيرشدن آن‌ها در برنامه عملياتي و رفتار راهبردمحور تاثير ندارد.

Achieving the organizational objectives needs employees’ behavior and their collaboration with management. Strategic behavior-driven is depend on different factors. The aim of this article is to determine the impact of factors on strategic behavior-driven. A conceptual model was developed and tested on a survey in Social Insurance Company of Tehran which employees’ participated. Data collected by questionnaire from managers and stuffs and structure equation model (SEM) was used for data analysis by LISREL software. The findings show that employees’ engagement impact on strategic behavior-driven and perceptions of job autonomy, and organizational status were significantly impact on greater employees’ engagement.