Abstract :
هنگامي كه اوباما به عنوان رييس جمهور امريكا برگزيده شد، سياست جديدي در مورد جنگ‌هاي پرهزينه اين كشور در عراق و افغانستان با توجه به خواسته‌ها و اهداف امريكا اتخاذ كرد. آسياگرايي و يا توازن مجدد قدرت از محدوده خاورميانه فراتر رفت و شامل توان عظيم منطقه آسيا- پاسفيك شد. با توجه به اين موضوع، سوال اصلي مقاله آن است كه اهميت خاورميانه در سياست خارجي امريكا چيست؟ پاسخ اين سوال بدينگونه است كه سياست اوباما نسبت به خاورميانه با توجه به افزايش اهميت شرق آسيا در حال كمرنگ شدن است. در دوران رياست جمهوري اوباما، با توجه به كاهش قدرت امريكا و تهديد چين و اسلام‌گرايي او ناچار به تعامل با ايران به عنوان يك قدرت منطقه‌اي در خاورميانه و چين به عنوان يك قدرت منطقه‌اي در شرق آسيا شد. در نتيجه در قالب استراتژي منسجم، اوباما تاكيد داشت گفتگوها با ايران مهمترين چالش استراتژيك در خاورميانه است. با توجه به اين موضوع، مي‌توان گفتگوهاي همزمان هسته‌اي با ايران و همچنين كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس در كمپ ديويد در سال 2015 را تلاش امريكا در همكاري ايران با اين شورا دانست. همزمان و مهمتر از آن آسياگرايي به عنوان يك نيروي قوي در تمامي حوزه‌ها (استفاده از نيروهاي كوچك، سريع و پيشرفته‌تر نظامي در كنار قدرت اقتصادي براي تامين نيازهاي اقتصادي امريكا مانند شغل، صادرات و سرمايه‌گذاري) در جهت حفظ جايگاه رهبري جهاني امريكا براي مديريت رشد چين در دستور كار قرار گرفت. آسياگرايي فرمولي براي قرن 21 است تا قدرت امريكا را در قرن 22 حفظ كند.
Abstract :
When Obama became the U.S. president, new policy toward war in Afghanistan and Iraq, that costs the U.S. dearly, was declared to respond to American’s needs and interests. The “Pivot” or “Rebalance” of power moved toward a larger region instead of the Middle East, e.g. the vast potential of the Asia Pacific region. In this light, the paper’s main question is “What is the importance of the Middle East in Obama’s foreign policy? And the response is “Obama’s policy toward Middle East is in decline for the rise of East Asia importance.” During Obama administration, the decline of the U.S. power and the precieved threat of china and muslim radicalism forced him to deal with Iran as a regional power in the Middle East, and China as a regional power in the East Asia. Therefore, in a coherent strategy, Obama insisted to keep negotiations with Iran as the greatest strategic challenge in the Middle East. Accordingly, nuclear talks with Iran and also talks with Persian Gulf countries through Camp David in 2015, can be regarded as the U.S. willingness in GCC– Iran engagement. Simultaneously and more importantly, pivot to Asia is a “full spectrum force” i.e., utilizing a smaller and more agile and advanced military force posture along side with economic strength to fulfill U.S. economic need i.e., jobs, export and investment in order to sustain U.S. global leadership in manage the rising China. Pivot to Asia is a formula for the 21th century that will empower U.S. in 22th century.
