گزارش تاريخي طغيان طاعون در شمال استان كرمانشاه در سال 1331

طاعون يك بيماري عفوني مي باشد كه از جوندگان به انسان منتقل مي شود. اين بيماري به صورت بومي )اندميك( در مناطق غربي ايران وجود دارد. آخرين مورد گزارش رسمي طاعون در انسان در ايران به سال 1344 در كردستان بر مي گردد. با توجه به گزارش اين بيماري از كشورهاي همسايه و اثبات استمرار آلودگي جوندگان مناطق غربي كشور در سال هاي اخير، اين امكان وجود دارد كه شاهد طغيان مجدد بيماري در ايران باشيم. از اين رو اطلاع از الگوي طغيان هاي طاعون در كشور جهت پزشكان و پرسنل خدات بهداشتي، درماني كشور مهم به نظر مي رسد. اين مطالعه از نوع تاريخي و بر اساس مرور مستندات موجود نگارش شده است. اين مطالعه شرح يكي از اپيدمي هاي طاعون اتفاق افتاده در منطقه گاوميشان در شمال استان كرمانشاه مي باشد. در اين طغيان، تشخيص بيماري از طريق نمونه گيري از غدد بنا گوشي، زير بغل و كشاله ران، تست باكتريولوژي، گرفتن لام و كشت و تزريق به خوكچه هندي انجام شده است. در اين طغيان 20 روزه، 14 نفر به طاعون آلوده شدند كه 8 نفر از آنها در اثر بيماري مردند. در 11 نفر ) 57 / 78 درصد( از افراد مبتلا، تماس نزديك با بيمار طاعوني گزارش گرديده بود. تب و تورم غدد لنفاوي از علايم باليني اكثر بيماران بود. ميانگين )انحراف معيار( زمان ابتلا تا مرگ، 26 / 4 ) 42 / 0( روز بود. به نظر مي آيد منشا اين طغيان از حيات وحش مزارع اطراف روستا بوده است. پيشنهاد مي شود مطالعات جامعي در مناطق غربي كشور كه انجام شود تا وضعيت آلودگي جوندگان حيات وحش در اين مناطق مشخص شود و ضمن انجام پايش در تواترهاي زماني منظم، اطلاع رساني به پرسنل بهداشتي در مورد وضعيت فعلي اين بيماري و نحوه مقابله با طغيان هاي احتمالي صورت گيرد.