Author/Authors :
Akrami، Rahimeh نويسنده Department of Traditional Persian Medicine, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran , , Kolouri، Spideh نويسنده Research Center of Traditional Persian Medicine and History of Medicine, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran , , Heydari، Mojtaba نويسنده Research Center for Traditional Medicine and History of Medicine, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran ,
Abstract :
خلاصه مقاله
Alopecia areata يك بيماري پوستي است كه اغلب با ريزش موي تك هاي
و ناگهاني خود را نشان مي دهد. هدف از اين مطالعه بررسي مباحث مطرح در
زمينه ي اين بيماري در متون طب سنتي ايران است.
اين مطالعه يك مطالعه مروري توصيفي است كه درآن تعدادي از متون معتبر
طب سنتي ايراني مانند قانون ابن سينا )قرن 10 و 11 ميلادي(، شرح الاسباب
والعلامات نفيس بن عوض كرماني )قرن 14 و 15 ميلادي(، طب اكبري حكيم
محمد اكبر ارزاني )قرن 17 و 18 ميلادي( و اكسير اعظم حكيم محمد اعظم خان
هندي )قرن 19 ميلادي( مورد بررسي قرار گرفتند.
حكماي طب سنتي ايران به بيماري هاي پوست و مو توجه ويژه اي داشته اند و بر
اساس مكتب طب مزاجي به دسته بندي، تشخيص و درمان اين بيماري تحت عنوان
دا الثعلب پرداخته اند. از ديدگاه طب سنتي ابتدا بايد بر اساس علايم بيمار، خلط
عامل بيماري را شناخت و سپس اقدام به اخراج آن خلط كرد. روش كلي مورد
قبول اغلب اطبا ايراني شامل تنقيه عام بدن، تنقيه خاص عضو درگير )مغز(، تنقيه
موضع درگير پوست و تحريك رشد مجدد مو و اصلاح تغذيه مي باشد.
اين پژوهش نشان مي دهد حكماي طب سنتي ايران به احتمال زياد با بيماري
كه امروزه با نام Alopecia areata شناخته م يشود آشنا بوده اند. بديهي است
كه ديدگا ههاي طب سنتي با طب رايج تفاو تهاي زيادي دارد، با اين حال به نظر
مي رسد كه بتوان از تجربه هاي حكماي طب سنتي كه در ساليان زياد و به صورت
مكرر مورد استفاده قرار گرفته است، در تحقيقات امروزي و با بررسي تطبيقي با
طب رايج در جهت ارتقاي رو شهاي درماني بهره جست.
