ساختار راهبردهاي يادگيري توانش منظورشناختي: بررسي راهبردهاي ترجيحي زبان آموزان داراي توانايي منظورشناختي كم

حيطه­ مطالعات منظورشناسي در دو دهه گذشته شاهد تحقيقات رو به­ رشد بوده­است. يكي از زمينه هايي كه در مورد توانش منظورشناختي زبان خارجي كمتر بررسي شده است، نقش راهبردهاي يادگيري زبان است كه به طور خاص براي توسعه­ دانش منظورشناختي زبان­آموزان به­ ­كار ­مي­­رود. براي پاسخ به اين خلاء تحقيقاتي، در تحقيق حاضر سعي­ شده ­است كه مهم­ترين راهبردها­ي يادگيري توانش منظورشناختي به­كار­برده­شده توسط زبان­آموزان ايراني با عملكرد قوي و ضعيف منظور شناختي مشخص­ شود. اين تحقيق در دو مرحله انجام­ شد.  در مرحله­ي نخست، آزمون چهارگزينه­اي منظورشناختي شامل پنج كنش كلامي پربسامد زبان انگليسي به 500 زبان­آموز ايراني داده ­شد. در مرحله­ي دوم، از 80 زبان­آموز با قوي­ترين و از 80 زبان­آموز با ضعيف­ترين عملكرد در آزمون منظورشناختي اجرا­­شده مصاحبه به عمل­آمد و پاسخ­هاي آنها ضبط شد. مهم­ترين راهبردهاي يادگيري توانش منظورشناختي از مصاحبه­هاي ضبط شده­ زبان­آموزان با عملكرد منظورشناختي قوي و ضعيف شناسايي و استخراج شد. راهبردهاي استخراج­شده براساس تقسيم­بندي كوهن (2005, 2010)، نتايج تحقيق حاضر، و نيز تقسيم­بندي راهبردهاي كلي يادگيري زبان ارائه­شده توسط آكسفورد (1990)،  طبقه­بندي شدند. راهبردهاي يادگيري توانش منظورشناختي مشخص شده به شش دسته تقسيم­شدند: حافظه­اي، شناختي، فراشناختي، اجتماعي، جبراني، و عاطفي. نتايج آماري نشان داد زبان­آموزاني كه عملكرد منظورشناختي قوي­تري­ داشتند راهبردهاي شش­گانه­ي فوق­الذكر را بيشتر از زبان­آموزان با عملكرد منظورشناختي ضعيف به­كار­برده ­بودند. مهم­ترين نتيجه­گيري تحقيق حاضر اين است كه استفاده بيشتر از راهبردهاي يادگيري توانش منظور شناختي، عملكرد قوي­تر و توسعه­ بيشتر توانش منظورشناحتي زبان­آموزان زبان خارجي را به همراه­دارد. مهم­ترين كاربرد آموزشي اين تحقيق اين است كه راهبردهاي يادگيري توانش منظورشناختي را ­بايستي به زبان­آموزان ياد داد تا بتوان دانش منظورشناختي آنها را به­طور­كلي و توانش مربوط به كنش­هاي كلامي آنها را به­طور خاص ارتقا داد.

Interlanguage pragmatics (ILP) has witnessed a growing body of research in the past two decades. One of the underexplored domains of L2 pragmatics is the role of learning strategies specifically tailored for the development of ILP knowledge. Therefore, this investigation aimed to determine the significant interlanguage pragmatic learning strategies (IPLS) used by high vs. low L2 pragmatic achievers. It was conducted in two phases. First, a multiplechoice discourse completion test including five common English speech acts was administered to 500 EFL learners. Next, 80 highest and 80 lowest ILP performers were orally interviewed and their answers were audiotaped. The most important interlanguage pragmatic learning strategies were extracted from L2 learners interviews. The elicited IPLS were arranged based on Cohens (2005, 2010) classification, the findings of the study itself, and an analogy with general language learning strategies (LLS) classification suggested by Oxford (1990). The extracted IPLS were divided into six categories of memoryrelated, cognitive, social, affective, metacognitive and compensatory IPLS. The high ILP performers used more strategies in all the six categories. The main conclusion of this study is that the use of more IPLS means a better ILP knowledge of speech acts. The most significant implication of the current study was that ILPS need to be taught to L2 learners to enhance their ILP knowledge in general and their speechactspecific competence in particular.