Effectiveness of Neurofeedback on the Event-Related Potentials in Children with Attention Deficit/Hyperactivity Disorder

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان نوروفيدبک بر پتانسيل های وابسته به رويداد (ERP) در دو سطح رفتاری و فيزيولوژيکی در کودکان (7-12 ساله) مبتلا به اختلال کمبود توجه/ بيش فعالی (ADHD) می باشد. روش: در اين پژوهش آزمودنی هايی (12 نفر گروه آزمايشی و 12 نفر گروه کنترل) که پس از ارزيابی های اوليه، بر طبق DSM-IV-TR تشخيص اختلال نقص توجه/ بيش فعالی گرفته اند، انتخاب شدند. برای کنترل متغير هوش، پس از انجام آزمون وکسلر، کودکانی که بهره هوشی آنها در دامنه نرمال قرار دارد، انتخاب شدند. آزمودنی ها از نظر سن، هوشبهر و نيز همبودی با اختلالات ديگر تا حد امکان همسان سازی شدند. آزمودنی ها در دو مرحله با فاصله ی زمانی دو ماه (ابتدا و انتهای طرح) آزمون VCPT انجام دادند. از روش تحليل واريانس با اندازه گيری مکرر (RMANOVA) برای بررسی تأثير نوروفيدبک بر ERP، از روش آنکوا برای بررسی تأثير نوروفيدبک بر ويژگی های رفتاری (خطای حذف، خطای ارتکاب و زمان واکنش) استفاده شد. يافته ها: هيچ تفاوت معناداری بين دو گروه آزمايشی و کنترل در خطای حذف، خطای ارتکاب و زمان واکنش مشاهده نشد (0.05˃p). بين دو گروه آزمايشی و کنترل، بعد از دريافت نوروفيدبک، در آمپليتود P300 نقاط Fz، F3 و F4 در محرک‌های GO و NOGO، تفاوت آماری معناداری وجود ندارند (0.05˃p). با اين وجود، درمان نوروفيدبک در گروه آزمايشی، اندازه اثر متوسطی (0.06˃ ) در افزايش آمپليتود مولفه P300 در هر سه نقطه Fz، F3 و F4، در محرک GO به وجود آورده است.

Objective: The aim of this study was to investigate the effectiveness of neurofeedback therapy on event-related potential (EPR) at both behavioral and physiological level in children (7-12 years) with Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD). Methods: The current study is a quasi-experimental project whit pre-test and post-test control group. In this study, the subjects (12 patients in the experimental group and 12 patients in the control group) were selected after initial evaluation, according to DSM-IV criteria for attention deficit/hyperactivity disorder and the type of sampling is purposeful. Due to control of intelligence variable, the children with normal range of IQ were selected. Subjects were matched as much as possible with respect to age, IQ, and comorbidity with other disorders. Subjects performed visual continuous performance task VCPT at two time points by two months interval (at the start and end of the program). Analysis of variance with repeated measures ANOVA and ANCOVA methods were used respectively for the evolution of neurofeedback effects on EPR and behavioral characteristics (omission error, commission error, and reaction time). For statistical processing SPSS software version 21 was used. Results: No significant differences were observed between experimental and control groups in event-related potentials of both behavioral and physiological level. Conclusion: Application of neurofeedback is a useful approach in improving performance of patients with ADHD through the normalization of patient’s brain waves, especially in the prefrontal area.