صوره الذات والآخر في روايه «سووشون»

«سووشون» اثر سيمين دانشور يكي از مهمترين رمانهاي فارسي است كه تا كنون به نگارش درآمده است. اين رمان به برهه مهمي از تاريخ سياسي وفرهنگي ايران در دهه چهل پرداخته وبه حضور بيگانگان در اين كشور اشاره دارد. نويسنده در بسياري از بخشهاي رمان به ترسيم سيماي ديگري اعم از غربي وشرقي پرداخته، وتصويري بسيار منفي از ديگري انگليسي ونيز همپيمانان استعمارگرش ارايه مي دهد. همانان كه برخي از مناطق جنوبي ايران را به اشغال خود درآورده واموال مردم را غارت مي كردند. واما تنها تصوير مثبت از خارجيها در ذهن شخصيتهاي داستان مربوط به كشور ايرلند است. دانشور همچنين با منفي جلوه دادن سيماي هندي ها آنان را مزدور انگليس وقومي غير متمدن معرفي مي كند. سيماي "خودي" ويا همان ذات ايراني در "يوسف" به عنوان قهرمان داستان متجلي شده، وي يك شخصيت بيدار وآگاه است كه در راه آزادي واستقلال كشورش با بيگانگان مبارزه مي كند ودر راه رسيدن به اهداف عالي خود به شهادت مي رسد.

The novel of Savushun by Simin Daneshvar is one of the most significant Persian novels ever written. This novel deals with an important period in Iran’s political and cultural history and portrays the presence of foreigners in this country. Images of others dominate Savushun . We can also see a negative image of Britain and its allies as they invaded and occupy parts of southern Iran and plundered people’s property. Only Ireland is portrayed fairly positively in the minds of the novel’s characters. Daneshvar has painted quiet a negative image of the uncivilized Indian mercenaries in Savushun. The image of Iranians is crystallized in the character of “Josef” – the novel’s hero –who fights for freedom and independence and becomes a martyr on the path to reach a noble goal.