Abstract :
كوندرا، نويسنده اهل چك، با تلاش براي رهايي از مدرنيسم رمان‌نويسان نو، خود را به عنوان يك نويسنده «مدرنيست ضد مدرن» معرفي مي‌كند و اين تمايل و تلاش در دوران گذار از مدرنيسم به پست‌مدرنيسم بسيار در آثار او نمايان مي‌گردد. در واقع آثار كوندرا بر اساس پارادايم‌هاي متفاوت در دنياي جديد شكل مي‌گيرد و در اين راستا، سعي نويسنده در نشان دادن آشفتگي جهان پست مدرنِ بدون كلان روايتها موثر بوده است. اثر سبكي تحمل‌ناپذير هستي كه براي اولين بار در سال 1984 و تنها 5 سال بعد از تحقيق ارزشمند ژان فرانسوا ليوتار با عنوان شرايط پست‌مدرن چاپ شد، نماد اراده نويسنده در به تصوير كشيدن دنياي پست‌مدرن است، اراده‌اي كه چگونگي تحقق آن در اين اثر، هدف اين پژوهش مي‌باشد. بر اين اساس، برآنيم تا در ابتدا به تبيين مفهوم پست‌مدرنيسم نزد كوندرا پرداخته و آن را با آنچه ليوتار به عنوان نظريه‌پرداز اين عرصه، مطرح كرده است مقايسه كنيم. سپس، سعي خواهيم كرد با تكيه بر اثر مذكور، شاخصه‌هاي نوشتار پست‌مدرنيستي را بررسي كرده و نشان دهيم چگونه راهبردها و شيوه‌هاي روايي و متني و عملكرد آنها نيز در خدمت ادبيات پست‌مدرن كوندرا به كار گرفته مي‌شوند.
Abstract :
Voulant se détacher du modernisme des Nouveaux romanciers, Kundera se veut comme un « moderniste antimoderne » et ce désir, effectivement assigné à l’époque de transition entre deux grands mouvements artistiques et littéraires, celui du moderne et du postmoderne, se manifeste en grande partie dans les œuvres de cet écrivain français d’origine tchèque. L’œuvre de Milan Kundera essaie en effet de s’ancrer dans ce monde nouveau avec les paradigmes révolus. La tâche de l’écrivain s’avère d’emblée efficace de montrer par un regard ontologique, le désarroi du monde dépourvu de «grands récits», dit postmoderne. Ainsi, L’Insoutenable légèreté de l’être publié, pour la première fois en 1984, seulement cinq ans après la publication de l’œuvre éminente de Jean-François Lyotard intitulée La Condition postmoderne, est l’emblème de cette ambition dont la modalité de la mise en œuvre est l’objectif de cette étude. Nous nous permettons, tout d’abord, de nous interroger sur la notion du postmodernisme chez Kundera et de la comparer avec celle exprimée par Lyotard, théoricien du postmodernisme. Ensuite, en nous appuyant sur l’œuvre mentionnée ci-dessus, nous tenterons de relever les traits caractéristiques de l’écriture postmoderne chez Kundera et de voir finalement, comment les stratégies narratives et leurs modes de fonctionnement s’articulent pour inscrire l’œuvre kunderienne dans une littérature postmoderne.
