Le jeu de l’amour et du destin dans Médée de Jean Anouilh

مِدِه اثر ژان آنوي، برخاسته از اعماق دنياي اسطوره ها، بار ديگر مادر فرزندكش و عاشق را به صحنه مي برد. همچون ديگر قهرمانان تراژدي كه دچار افراط در تمايلات خود مي شوند، مِدِه به دليل عشق بي حد و حصر خود، فداكاري را از مرحله منطق مي‌گذراند. اما هنگامي كه از خيانت ژزون باخبر مي‌شود، پايان خونيني براي عشق خود رقم مي‌زند. مده‌ اثر آنوي به دليل اينكه زندگي در دنياي افراد حقير را رد مي‌كند و در نهايت دست به خودكشي مي‌زند، از مده‌ باستاني متفاوت مي‌شود. در واقع، فرزندكشي از خيانت در عشق حاصل مي‌شود و از طرف ديگر اين امر در ارتباط با سرنوشت قرار مي‌گيرد. به همين دليل ما در اين مقاله به مطالعه عشق و رابطه‌ي خود با ديگري و همچنين به بررسي نحوه‌ي برخورد مده با سرنوشت از پيش تعيين شده مي‌پردازيم.

Médée d’Anouilh, resurgie des profondeurs de la mythologie, met en scène la mère passionnée et infanticide. Atteinte de la démesure, Médée sacrifie tout pour l’amour de Jason. Mais confrontée à la trahison, elle met une fin sanglante à sa passion débordée. Médée d’Anouilh se diffère de Médée antique par ce fait qu’elle refuse de continuer à vivre dans le monde des médiocres, par-là elle préfère se suicider et imposer un deuxième désespoir à Jason, le premier étant le meurtre de ses enfants. En effet, l’infanticide dans cette pièce résulte de la trahison dans l’amour, il est aussi lié, d’autre part au destin. C’est pourquoi, nous allons nous occuper d’étudier les nuances de l’amour et du rapport du moi avec autrui mais aussi la façon selon laquelle Médée confronte le destin. Il est évident que l’analyse de ces éléments sera en rapport avec les réflexions de l’auteur et les conditions socio-politiques de son temps.