شيوع و عوامل مرتبط با اختلال سلوك در دانش‌آموزان متوسطه شهرستان سنندج(سال 1392)

زمينه: اين مطالعه جهت ارزيابي شيوع اختلال سلوك و عوامل مرتبط با آن در دانش‌آموزان دبيرستاني شهر سنندج در سال 1392 انجام شده است. روش‌ها: آزمودني‌هاي اين پژوهش 375 نفر بود كه از ميان دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهرستان سنندج به‌روش نمونه‌گيري چندمرحله‌اي تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه علايم مرضي كودكان (Child Symptom Inventory) و مصاحبه باليني ساختاريافته (SCID-1) بود. نتايج با نرم‌افزار SPSS 21 و آزمون‌ آماري مجذور كاي تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: ميزان شيوع اختلال سلوك در بين دانش‌آموزان دبيرستاني شهر سنندج 8.8 درصد بود. ميزان شيوع در دانش‌آموزاني كه والدينشان جدا از هم زندگي مي‌كردند بيشتر از بقيه دانش‌آموزان بود. ميزان شيوع اختلال سلوك در پسران به‌صورت معناداري بيشتر از دختران بود. اختلال سلوك با متاركه و طلاق والدين ارتباط معنادار داشت. بين اختلال سلوك و ميزان فوت والدين، سابقه اختلال روانپزشكي والدين و پايه تحصيلي دانش‌آموز ارتباط معنادار آماري وجود نداشت (0.05 P ). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مطالعه ،فعال كردن واحد مشاوره در مدارس و برگزاري كلاس هاي آموزش خانواده براي والدين توسط روانشناسان پيشنهاد مي شود.