خودسوزي در ايران، عوامل خطر و راه‌كارهاي پيشگيري

زمينه: سالانه حدود 2000-1500 نفر در ايران به‌علت خودسوزي جان خود را از دست مي‌دهند. اين پديده عموماً گروه فعال و مولد جامعه (زنان نوجوان و جوان) را درگير مي‌كند و علاوه بر آن مي‌تواند منجر به عوارض ماندگار متعدد براي فرد، خانواده و جامعه گردد. از جمله مواردي كه لزوم توجه سيستم بهداشتي به پديده را مي‌افزايد، قابليت پيشگيري از آن است. روش‌ها: اين مقاله به‌روش مطالعه مروري روايي انجام شد. عوامل خطر و عوامل محافظت‌كننده خودسوزي با مرور اطلاعات منتشرشده در منابع در دسترس آنلاين شامل مراكز داده‌هاي پاب‌مد ، گوگل اسكالر ، آي‌اس‌آي ، اسكوپوس و همچنين منابع مكتوب در دسترس شامل كتب و پايان‌نامه‌هاي غيرآنلاين شناسايي گرديد و سعي شد ضمن بررسي و شناسايي الگوي اپيدميولوژيك اين پديده، راه‌هاي پيشگيري از آن به‌صورت اختصار آورده شود. يافته‌ها: بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه پديده خودسوزي عموماً در زنان جوان به وقوع مي‌پيوندد. شايع‌ترين عامل خطر در ايران اختلال انطباقي است. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان مي‌دهد كه خودسوزي يكي از مشكلات مهم بهداشتي در بعضي از نقاط ايران به‌حساب مي‌آيد و بايد مورد توجه مسئولين بهداشتي قرار گيرد. اقدامات پيشگيرانه و كم‌هزينه و استفاده ازخدمات مشاوره‌اي توانايي پيشگيري از اين پديده را دارند و مي‌توانند در اولويت اقدامات بهداشتي قرار گيرند.