بررسي ضرورت موضوعات آموزشي كارآموزي و كارورزي پزشكي اجتماعي از ديد دانش‌آموختگان پزشكي

زمينه و هدف : از چندين سال قبل، رويكرد آموزش مبتني بر جامعه به صورت پراكنده و با جديتي متفاوت در دانشگاه‌ها اجرا گرديده و حضور كارآموزان و كارورزان در مراكز بهداشتي- درماني، عرصه جديدي را در آموزش پزشكي باز نموده است. اين پژوهش به منظور بررسي ضرورت موضوعات آموزشي كارآموزي و كارورزي پزشكي اجتماعي از ديد دانش‌آموختگان رشته پزشكي انجام شده است. روش كار: اين مطالعه مقطعي در سال 1389 بر روي دانش‌آموختگان پزشكي شاغل در شهرستان بابل كه به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شده بودند، انجام شد. سپس اطلاعات مورد نياز توسط پرسش‌نامه كه در سه قسمت طراحي شده بود، جمع‌آوري گرديد و داده‌ها با كمك نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌هاي Chi-square و Fisher مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: در اين مطالعه، 130 نفر از پزشكان كه به طور متوسط در 7/5 ± 4/10 سال گذشته دانش‌آموخته شده بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، ارايه مباحث بهداشت حرفه‌اي، مديريت بيماري و حل مشكل بهداشتي- درماني و حضور در مركز بهداشتي- درماني شهري و اجراي پروژه تحقيقاتي در دوره‌هاي كارآموزي و كارورزي دانش‌آموختگان پس از سال 1380 به طور معني‌داري بيشتر از ادوار گذشته بود. ضمن اين كه پزشكان شاغل در مراكز روستايي در مقايسه با ساير دانش‌آموختگان بر ضرورت و اهميت مباحث مربوط به بهداشت روان، بهداشت سالمندان، بهداشت دهان و دندان، بهداشت مدارس، مديريت بيماري و آشنايي با شيوه‌هاي ارزيابي جامعه و به كارگيري آن‌ها تاكيد داشتند. نتيجه‌گيري: با توجه به نظرات پزشكان، ارايه مطالب آموزشي از جمله بهداشت حرفه‌اي، روان و سالمندان -كه مورد توجه كمتر هستند و كاربرد زيادي در آينده شغلي پزشكان دارند-، در دوره‌هاي كارآموزي و كارورزي پزشكي اجتماعي، در كنار كم رنگ شدن مباحث تكراري و كم كاربرد همراه با برگزاري برنامه‌هاي آموزش مداوم، مي‌تواند گامي موثر در نزديك شدن به هدف جامعه‌نگر بودن آموزش پزشكي باشد.