بررسي وضعيت سازگاري در جانبازان محروم از يك چشم شهر زنجان و ارتباط آن با برخي متغيرهاي فردي

چكيده : زمينه و هدف: جنگ به عنوان يك پديده خانمان سوز، سبب پيدايش لطمات فيزيكي و رواني متعددي مي‌شود. يكي از اين عوارض، فقدان بينايي است. از آنجا كه نابينايي ممكن است قدرت سازگاري جانبازان را تحت تاثير قرار دهد و اين موضوع در جانبازان كمتر بررسي شده است لذا اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت سازگاري جانبازان محروم از يك چشم در شهر زنجان در سال 1390 انجام شده است. روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي مقطعي از نوع تحليلي است كه در آن تعداد 45 نفر از جانبازان محروم از يك چشم شهر زنجان بر اساس نمونه گيري سرشماري انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه سازگاري بل جمع آوري شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. يافته‌ها: در اين مطالعه، 45 نفر با ميانگين سني 7±48 سال شركت داشتند. در بعد سازگاري خانه، اكثر نمونه‌ها (7/66 درصد) داراي وضعيت سازگاري متوسط بودند. در بعد سازگاري سلامتي نيز، بيشترين نسبت افراد (7/66 درصد) سازگاري ضعيف داشتند. نتايج مطالعه ارتباط معني‌داري بين نمره سازگاري سلامتي و سن افراد نشان داد (041/0=P، 30/0=r). همچنين بين ميانگين بعد سازگاري خانه و بعد سازگاري سلامتي اختلاف معني‌داري وجود داشت (00/0=p). اما بين متغيرهاي سن، تاهل، تحصيلات، ورزش، علت آسيب، درآمد، درصد جانبازي با ميانگين بعد سازگاري خانه و سازگاري سلامتي تفاوت معني‌داري وجود نداشت (05/0 p). نتيجه‌گيري: با وجود اينكه در اين مطالعـه اكثـر جانبازان وضعيت سـازگـاري مناسبي نداشتند لذا از مسيولين مـربوطه در سطح كـلان كشـور انتظار مي‌رود كه به وضعيت رواني اين گروه از هموطنان عزيز توجه بيش از پيش مبذول دارند و با برگزاري جلسات آموزش در مورد مهارت‌هاي زندگي و نيز فراهم كردن زمينه حضور فعال اين افراد در سطح اجتماع باعث ارتقا سلامت جسمي و رواني آنها شوند.