بررسي مقايسه‌اي فقدان لذتجويي در والدين با و بدون كودك كم توان ذهني: با رويكرد مراقبتي

چكيده زمينه و هدف: با توجه به اهميت لذتجويي در بهزيستي روانشناختي افراد و كيفيت رفتارهاي مراقبتي والدين، مطالعه حاضر با هدف بررسي مقايسه‌اي فقدان لذتجويي در والدين با و بدون كودك كم توان ذهني انجام شد. روش بررسي: در يك مطالعه توصيفي مقطعي مقايسه فقدان لذت جويي در دو گروه والدين با و بدون كودك كم توان ذهني (27نفر والدين داراي كودك كم توان ذهني و 25 نفر غير كم‌توان ذهني) انجام شد. نمونه‌ها به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده‌ها پرسشنامه مشتمل بر مشخصات دموگرافيك و سوالات فقدان لذتجويي Snaith–Hamilton بود كه در چهار مولفه و در پنج مقياس ليكرت بررسي شد.كسب نمره بالا در اين مقياس معرف ظرفيت بالاي لذتجويي بود. روايي محتوا با استفاده از نظر اساتيد و پايايي آن با ضريب آلفاي كرونباخ 86/0 مورد تاييد قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده‌ها با توزيع فراواني و آزمون‌هاي آماري رگرسيون لجستيك، t-test و كاي دو با سطح اطمينان 95 درصد انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد والدين كودكان كم‌توان ذهني در كليه مولفه‌هاي فقدان لذتجويي، در مقايسه با والدين كودكان غير كم‌توان ذهني، نمرات كمتري كسب كرده اند كه اين تفاوت از لحاظ آماري نيز معنادار بود (001/0P=). نتيجه‌گيري: در مطالعه حاضر والدين كودك كم توان ذهني از فقدان لذتجويي بالايي برخوردار بودند با توجه به اهميت لذتجويي در بهزيستي روانشناختي افراد و كيفيت مراقبتي آنها از كودكان و براي رسيدن به سطح مطلوب سازگاري تدوين الگوهاي آموزشي و افزايش حمايت‌هاي اجتماعي براي والدين كودكان كم‌توان ذهني ضروري به نظر مي‌رسد.