تاثير مداخله آموزشي بر دانش و عملكرد همتايان دانش آموزان مبتلا به ديابت نوع 1 در دبيرستان‌هاي شهركرد سال 1391

چكيده زمينه و هدف: نظر به اهميت نقش همسالان در ارتقا سلامت نوجوانان مبتلا به بيماري مزمن از جمله ديابت، پژوهش حاضر با هدف تاثير برنامه آموزشي ارتقا سلامت بر دانش و عملكرد همتايان دانش آموزان شهركردي مبتلا به ديابت نوع 1 در سال 1391 انجام شد. روش بررسي: در مطالعه تجربي 64 نفر از دانش آموزان شهركردي در سال 1391 بطور تصادفي در دو گروه آزمون و كنترل انتخاب شدند. آگاهي افراد با استفاده از پرسشنامه خود ساخته (14 سوال آگاهي،6 سوال دموگرافيك) و عملكرد افراد بوسيله چك ليست (8 سوال) قبل و بعد يك ماه از اجراي برنامه آموزشي ارتقا سلامت سنجيده شد. ضريب آلفاي كرونباخ براي سوالات آگاهي 82/0 و عملكرد 76/0 محاسبه گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون تي مستقل ،تي زوج،ضريب همبستگي پيرسون، آناليز واريانس يكطرفه و كاي دو با سطح اطمينان 95 درصد مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين نمره آگاهي و عملكرد قبل و بعد از اجراي برنامه‌ي ارتقا سلامت در گروه كنترل تفاوت معني‌داري نداشت اما در گروه آزمون اين اختلاف معني‌دار شد (001/0=P). قبل و بعد از مداخله، آگاهي و عملكرد با تحصيلات والدين و سابقه بيماري در فاميل تفاوت معني‌داري نداشت (05/0P ) اما ميزان آگاهي با عملكرد همبستگي مستقيم داشت (65/0r=). نتيجه‌گيري: با توجه به اثرات مثبت آموزش در آگاهي و عملكرد همتايان مبتلا به ديابت و اهميت نقش همسالان در ارتقا سلامت نوجوانان مبتلا به بيماري مزمن اجراي برنامه‌هاي آموزشي مشابه در سطح مدارس پيشنهاد مي‌شود.