آيا سرمايۀ اجتماعي بالا باعث ايجاد محيط اخلاقي مطلوب در سازمان مي‌شود؟ يك بررسي پيمايشي از ديدگاه كادر پرستاري در بيمارستان‌هاي دولتي تهران

زمينه و هدف: سطح بالاي سرمايۀ اجتماعي مي تواند به بهبود رضايت شغلي و كيفيت زندگي كاري پرستاران و بهره وري بالاي بيمارستان منجر شود. ارزش هاي اخلاقي، اساس فرهنگ هر سازماني است كه سطح بالاي آن باعث تعهد بالاتر، افزايش كيفيت خدمات و جلب رضايت بيماران مي شود. هدف از اين مطالعه، بررسي رابطۀ سرمايۀ اجتماعي و ارزش هاي اخلاقي در بيمارستان بود. روش بررسي: مطالعۀ حاضر، يك مطالعۀ همبستگي است. جامعۀ پژوهش، بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران بود. به روش تصادفي چند مرحله اي چهار بيمارستان جنرال انتخاب شده و 180 نفر نمونه هاي پژوهش را تشكيل دادند. ابزار جمع آوري داده، پرسشنامه هاي سرمايۀ اجتماعي و ارزش هاي اخلاقي بود كه روايي و پايايي آنها بررسي و تاييد شد. تحليل داده rlm;ها نيز در نرم افزار 18spss با استفاده از آزمون همبستگي اسپيرمن صورت گرفت. يافته ها: 8/66 درصد از نمونه ها مونث و بقيه مذكر بودند. ميانگين سني 36 و ميانگين سابقۀ كاري 5/12 سال بود. ميانگين سرمايۀ اجتماعي 81 از 155 امتياز و ميانگين ارزش هاي اخلاقي 33/25 از 45 بود. بين سرمايۀ اجتماعي و ارزش هاي اخلاقي همبستگي ضعيف و معكوس وجود داشت. از بين ابعاد سرمايۀ اجتماعي، بعد شناختي با ارزش هاي اخلاقي ارتباط معنادار (05/0p lt;) و بعد ارتباطي با آن همبستگي مستقيم داشت (03/0rs=). نتيجه گيري: نمرات به دست آمده از وضعيت ارزش هاي اخلاقي و سرمايۀ اجتماعي، نياز به اصلاح و بهبود وضعيت اين دو شاخص را در بيمارستان ها ايجاب مي كند. به نظر مي رسد عوامل ديگري غير از سرمايۀ اجتماعي بر وضعيت ارزش هاي اخلاقي در بين پرستاران تاثيرگذار است كه بايد به شناسايي و تحليل آنها پرداخت