بررسي تجربي مشخصات هندسي پره‌هاي مختلف به منظور كنترل گردابه نوك بال

در اين پژوهش بر استفاده از وينگلت‌هاي پره‌اي به منظور كنترل گردابه نوك بال هواپيما تمركز شده است. هدف اصلي اين تحقيق بررسي مشخصات هندسي مؤثر بر شكل پره‌هاي به كار رفته به عنوان وينگلت و بررسي تجربي تاثير آن‌ها بر ضرايب برآ، پسا و كارآيي آيروديناميكي هواپيما است. 7 پره مختلف با تمركز بر تغييرات دهانه پره‌ها، تعداد پره‌ها و شكل پره‌ها انتخاب و در تونل باد آزمايش شدند. نيروهاي برآ و پسا در آزمايش‌ها با استفاده از يك دستگاه بالانس خارجي سه‌محوره به صورت مستقيم اندازه‌گيري شدند. محل قرارگيري و نصب ‌پره‌ها از ساير مطالعات اتتخاب شده و مشخصات هندسي آن‌ها تحت بررسي قرار گرفته‌اند. بال متناهي با بالواره ناكا 412(1)64، دو پره يكسان با دهانه‌هاي متفاوت، دو پره يكسان با تعداد پره‌هاي متفاوت و سه پره با شكل‌هاي آيروديناميك مختلف از منظر زواياي نصب و پيچش نمونه‌هاي آزمايش بودند. كليه آزمايش‌ها در رينولدز 100 هزار و زواياي حمله منفي 4 درجه تا مثبت 20 درجه انجام پذيرفته است. نتايج حاصله نشان دادند كه حضور وينگلت‌هاي پره‌اي توانسته ضريب برآ را افزايش داده و منتج به كاهش ضريب پسا شوند. پره‌ها با دهانه‌هاي بزرگتر منجر به افزايش كارايي آيروديناميكي بال مي‌شدند هرچند كه ضريب پسا را نيز افزايش مي‌دادند در حالي‌كه تاثير تعداد پره‌ها در زواياي حمله مختلف متفاوت بوده است. از نتايج استنباط مي‌شود كه استفاده از پره‌هايي با آيروديناميك مطلوب توانسته كارايي آيروديناميكي را تا بيش از دو برابر افزايش دهد و همچنين واماندگي بال را تا بعد از زاويه‌حمله 20 درجه به .تاخير بياندازد