بررسي ارزيابي از خود و نيازهاي آموزشي پرستاران در مورد بررسي وضعيت سلامت بيماران در بيمارستانهاي وابسته به علوم پزشكي بيرجند سال 1386

زمينه و هدف: بررسي، اولين مرحله فرايند پرستاري است كه در آن اطلاعاتي از بيمار كسب مي‌شود و پرستار را قادر مي‌سازد كه تشخيص پرستاري را تعيين نمايد، مداخلات را مشخص كند و به اجرا درآورد و اثربخشي آنها را ارزيابي نمايد؛ بنابراين پرستاران به كسب مهارتها و تكنيك‌هاي بررسي در معاينات باليني نياز دارند و كسب اين مهارتها مي‌بايست در برنامه‌هاي آموزشي پرستاران گنجانده شود و در طيّ دوره اشتغال به كار نيز تكرار گردد؛ پژوهش حاضر با هدف تعيين ارزيابي از خود و نياز آموزشي پرستاران در مورد بررسي وضعيت سلامت بيماران انجام شد. روش تحقيق: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي، پرستاران ليسانس شاغل در بيمارستانهاي آموزشي درماني شهر بيرجند از طريق نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه مشتمل بر دو بخش بود؛ بخش اول مربوط به مشخصات فردي (9 سوال) و بخش دوم مربوط به اهداف اصلي پژوهش (38 سوال) بود. پاسخها در دو بخش تنظيم شدند؛ بخش اول مربوط به ارزيابي از خود در پنج طبقه (خيلي خوب، خوب، متوسط، بد، خيلي بد) و بخش دوم در رابطه با تعيين سطح نياز آموزشي در سه طبقه (پيشرفته، متوسط و پايه) تعيين گرديدند. داده‌هاي جمع‌‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS و آزمونهاي آماري t و ضريب همبستگي پيرسون در سطح معني‌داري 05/0P? مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: از 104 نفر پرستار مورد مطالعه، 5/88% مونث با ميانگين سنّي 2/6?44/30 و سابقه كار 35/6?27/7 سال بودند. بيشترين نمونه‌ها از ICU (4/15%)، داخلي (5/13%)، CCU و اورژانس (6/10%) بودند. به طور متوسط بيشترين امتياز ارزيابي از خود در رابطه با نحوه آمادگي آزمايشات خون و ادرار و الكتروكارديوگرام (ECG) و كمترين امتياز ارزيابي از خود، در رابطه با روش و كاربرد ترانس ايلوميناتور تعيين گرديد؛ همچنين بيشترين نياز آموزشي پرستاران در سطوح پيشرفته (8/55%)، در رابطه با آزمايشات خون، ادرار- مدفوع و در سطح متوسط (9/51%) نحوه آمادگي راديوگرافي قفسه سينه و سونوگرافي شكم و لگن و در سطح پايه (8/30%) كاربرد و نحوه آمادگي (MRI) عنوان گرديد. به طور متوسط خانم‌ها نسبت به آقايان، ارزيابي از خود را بهتر تعيين نمودند ولي از نظر آماري ارتباط معني‌داري مشاهده نگرديد و رابطه‌اي بين سن، سابقه كار با ارزيابي از خود به دست نيامد. نتيجه‌گيري: با توجه به اين كه يكي از راههاي اصلي مراقبت مطلوب، اجراي يك روش سيستماتيك مراقبتي است، با توجه به نتايج اين مطالعه، شناخت نيازهاي پرستاران در اين رابطه و برگزاري كلاسهاي آموزشي ضمن خدمت جهت رفع اين نيازها و ارتقاي كيفيت باليني لازم و ضروري به نظر مي‌رسد. واژه‌هاي كليدي: پرستار؛ بررسي وضعيت سلامت؛ خود ارزيابي؛ نياز آموزشي