ارتباط عوامل خطرزا با نشانه هاي اوليه سندرم حاد كرونر در گروه هاي سني بالا و پايين 65 سال

چكيده زمينه و هدف: شناسايي عوامل مرتبط با نشانه هاي اوليه سندرم حاد كرونر در كاهش عواقب ناشي از تشخيص دير هنگام نشانه ها اهميت دارد. اين مطالعه به تعيين ارتباط عوامل خطرزا با نشانه هاي اوليه سندرم حاد كرونر مي پردازد. مواد و روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي مقطعي است. ابزار گردآوري داده ها چك ليست نشانه هاي اوليه سندرم حاد كرونر بود. نشانه هاي اوليه 446 بيمار با تشخيص سندرم حاد كرونر در 8 بيمارستان تهران در سال1385 مورد بررسي قرار گرفت. نشانه ها به دو گروه تيپيك و آتيپيك طبقه بندي شدند. ارتباط نشانه ها در بيماران بالا و پايين 65 سال با عوامل خطرزا، توسط آزمون هاي كاي دو و تحليل رگرسيون چند گانه بررسي شد. يافته ها: بيماران سالمند و جوان تر تفاوت معني دار آماري در گزارش نشانه هاي قفسه سينه، درد بازو، درد فك يا گردن و تنگي نفس داشتند. طپش قلب بيشترين نشانه گزارش شده در بيماران بالاي 65 سال (19/38%) و كمتر از 65 سال(08/37%) بود. تحليل رگرسيون چند متغيره بعد از كنترل جنس و نوع سندرم حاد كرونر نشان داد كه بيماران سالمند داراي عوامل خطرزاي چاقي(69/0=OR و 011/0=P)، پرفشاري خون(43/0=OR و 002/0=P) و سيگاري (51/0=OR و 019/0=P)، نشانه هاي اوليه سندرم هاي حاد كرونر را در مقايسه با جوان ترها با احتمال كمتري گزارش مي كنند. نتيجه گيري: چاقي، پرفشاري خون و سيگاري بودن از عوامل خطري هستند كه موجب كمتر گزارش كردن نشانه هاي اوليه سندرم حاد كرونر از سوي سالمندان مي شوند. پرستاران و پزشكان مي بايست در مواجهه با سالمندان مشكوك به سندرم حاد كرونر به اخذ تاريخچه دقيق، توجه بيشتري نمايند. كليدواژه ها: سندرم حاد كرونر، نشانه هاي اوليه، نشانه هاي تيپيك، نشانه هاي آتيپيك