تاثير مشاركت پرستاران در جداسازي بيمار از دستگاه تهويه مكانيكي بر پيامدهاي آن

چكيده زمينه و هدف: مشاركت پرستاران در امور باليني باعث پيشرفت درمان بيماران و كاهش هزينه هاي درمان مي گردد. همچنين عدم تصميم گيري صحيح و به موقع مي تواند مراحل درمان و مراقبت بيماران را طولاني و با مشكلاتي مواجه سازد. لذا اين مطالعه با هدف تعيين تاثير مشاركت پرستاران در جداسازي بيمار از دستگاه تهويه مكانيكي بر پيامدهاي آن در بيماران بستري در بخش هاي مراقبت ويژه بيمارستان الزهرا (س) اصفهان انجام گرديده است. مواد و روش كار: اين پژوهش از نوع كارآزمايي باليني مي باشد.50 بيمار متصل به دستگاه تهويه مكانيكي بيش از 48 ساعت به روش نمونه گيري آسان انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه 25 نفره قرار گرفتند. درگروه مداخله آمادگي بيمار براي جداسازي به صورت سه بار در 24 ساعت با استفاده از چك ليست ارزيابي جداسازي برن توسط پرستاران آموزش ديده و در گروه كنترل جداسازي طبق معمول بخش مراقبت ويژه انجام گرديد. يافته ها با كمك روش هاي آماري توصيفي و استنباطي شامل آزمون تي مستقل، كاي دو، آزمون دقيق فيشر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه ميانگين طول مدت تهويه مكانيكي(03/0=P)، طول مدت اقامت بيمار در بخش مراقبت ويژه(006/0=P) و ميزان شكست در جداسازي (01/0=P) در دو گروه مداخله و كنترل تفاوت آماري معني داري داشت. در حاليكه ميانگين اشباع اكسيژن شرياني 2 ساعت بعد از جداسازي در دو گروه تفاوت آماري معني داري نداشت. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه مشاركت پرستار در فرايند جداسازي بيمار از دستگاه تهويه مكانيكي، نسبت به روش هاي معمول اجرا شده در بخش هاي مراقبت ويژه باعث كوتاه تر شدن طول مدت تهويه مكانيكي و اقامت بيمار در بخش و همچنين كاهش شكست در جداسازي مي گردد. كليدواژه ها: جداسازي، تهويه مكانيكي، بخش مراقبت ويژه، مشاركت پرستار