نقش متقابل آموزش حضوري و مجازي در ارتقاي سطح آموزش هاي ديني

دين اسلام به عنوان آخرين دين الهي، رسالتي جهاني دارد و بسط و گسترش آموزه هاي ديني وظيفه اي است كه در اين دين تاكيد فراواني روي آن شده است؛ از اين رو در عصر معاصر نياز به امكانات و محيط هاي مختلفي براي انتقال مفاهيم ديني وجود دارد. از طرف ديگر، راه اوليه انتقال آموزه هاي ديني روش حضوري و چهره به چهره است كه از آغاز بشريت تاكنون استفاده مي شود؛ اما در كنار آموزش حضوري، امروزه از طريق اينترنت و با آموزش مجازي، دين و مفاهيم مرتبط با آن آموزش را سريع تر و فراگيرتر كرده است كه هر كدام يك از اين نوع آموزش ها شامل روش ها و ابزارهاي متفاوتي است و با توجه به نيازهاي مختلفي شكل مي گيرند. آموزش حضوري و مجازي آموزه هاي ديني دو روي يك سكه هستند كه مي توانند مكمل يكديگر باشند. در اين پژوهش به بررسي نكات ضعف و قوت امكانات آموزش حضوري و مجازي دين پرداخته شده و تاثير متقابل اين دو روش در ارتقاي مفاهيم و آموزه هاي ديني در عرصه جهاني بررسي و تحليل شده است.