بررسي مقايسه‌اي بين تاب‌آوري با رضايتمندي زندگي در زنان عادي و زنداني

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقايسه بين تاب آوري و رضايتمندي زندگي در زنان عادي و زنداني انجام شده است.روش كار: روش پژوهش حاضر علي مقايسه اي است. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه زنان زنداني و غير زنداني شهر اصفهان در سال 1395 ميباشد. 280 نفر (140 زن زنداني و 140 زن عادي) به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع­آوري اطلاعات از پرسش نامه هاي تاب آوري كانر و ديويسون (2003) و رضايت از زندگي داينر (1985) استفاده گرديد. داده ها از نظر توصيفي و استنباطي (همبستگي پيرسون و تحليل واريانس) و با كمك نرم افزار SPSS تحليل شدند. يافته ها: بين تحمل عاطفه منفي با رضايت از زندگي در زنان زنداني و بين زيرمقياس كنترل و شايستگي فردي با رضايت  از زندگي در زنان عادي رابطه ي معني داري يافت گرديد. يافته هاي تحليل واريانس نشان داد كه در مولفه ي شايستگي فردي، تحمل عاطفه منفي و پذيرش تغيير مثبت و مولفه ي رضايت از زندگي بين دو گروه زنان زنداني و عادي تفاوت معني داري وجود دارد. نتيجه گيري: بنا بر نتايج در مولفه ي شايستگي فردي، تحمل عاطفه منفي و پذيرش تغيير مثبت و مولفه ي رضايت از زندگي بين دو گروه زنان زنداني و عادي تفاوت معني داري وجود دارد.