بررسي تجربي الگوي پاشش دو جت برخوردي سيال غير نيوتني ژله اي

ضعف هاي پيشران هاي مايع سبب گشته تا در دو دهه گذشته به پيشران هاي ژله اي به عنوان راه كاري براي غلبه بر ضعف هاي اين پيشران ها توجه ويژه اي شود. افزودن عوامل ژله ساز به پيشران هاي مايع سبب تبديل اين پيشران ها كه عمدتا سيالاتي نيوتني هستند به سيالات غيرنيوتني گشته كه اين امر خواص فيزيكي اين پيشران ها را به شدت تحت تاثير قرار مي دهد. اين تغييرات به نوبه خود سبب تاثير روي پاشش، اتميزاسيون و احتراق اين پيشران ها مي گردند. به منظور فهم بهتر چگونگي تاثير تغيراتي كه درخواص فيزيكي پيشرانهاي مايع دراثر ژله اي ساختن آنها بوجود مي آيد روي عواملي مانند پاشش و اتميزاسيون، در اين تحقيق از انژكتورهاي جت برخوردي به منظور اسپري و اتميزاسيون كردن يك سيال ژله اي غيرنيوتني كه خاصيت رئولوژيكي شبيه به پيشران هاي ژله اي دارد استفاده شده است. تحليل نتايج تحقيق حاضر نشان مي دهد كه استفاده از انژكتورهاي جت برخوردي سبب ايجاد رژيم هاي مختلفي از اسپري و اتميزاسيون براي سيالات غير نيوتني ژله اي شده كه بعضي از اين رژيم ها تفاوت اساسي با رژيم هاي تشكيل شده براي سيالات نيوتوني دارند. به طور كلي 4 رژيم شامل ريم بسته پايدار، ريم بسته ناپايدار با تشكيل ليگامنت هاي كرمي شكل، ريم باز با تشكيل پي در پي ليگامنت هاي كماني شكل و رژيم كاملا آشفته در اين تحقيق شناسايي شده اند كه ويژگي هر يك از اين رژيم ها و جزئيات آنها در اين مقاله توضيح داده مي شود