اثر دعا درماني بر شدت علايم باليني و يافته هاي تشخيصي در مبتلايان به سندرم تونل كارپ

سابقه و هدف سندرم تونل كارپ (CTS: Carpal Tunnel Syndrome) شايعترين انواع اختلالات فشارنده عصبي با هزينه بالاي يك بيليون دلار در سال است.هدف از اين مطالعه،بررسي تاثير دعا درماني برشدت علايم باليني و يافته هاي تشخيصي در مبتلايان به اين بيماري است. مواد وروش ها دراين مطالعه مداخله اي قبل و بعد،بيماران داوطلب مبتلا به CTS (تائيد شده با روش الكتروددياگنوزيس) و داراي معيارهاي ورود،به صورت غير احتمالي و غير متوالي، در طول پاييز 1384وارد گرديدند. بيماران تحت دعا درماني به صورت هفته اي يك مرتبه تا سه هفته قرارگرفتند. بيماران در مانگر انرژي حياتي (ماورايي) را توسط دستانش به سر و مچ دست هاي بيمار بدون تماس فيزيكي با استفاده از اذكار قرآن كريم انتقال مي داد. از نظر علايم باليني،معاينه فيزيكي و يافته هاي الكترودياگنوزقبل وبعد از دعا درماني بررسي شدند. بررسي هاي آماري با ضريب اطمينان 95%، توسطآزمون هاي t خروجي وكاي دو انجام شد. يافته ها دراين تحقيق 12بيمارو 23 دست مبتلا به سندرم تونل كارپ وارد شدند.11 مورد از نوع خفيف (2/47%)و 8مورد از نوع متوسط 7/34%و 4 مورد از نوع شديد(39/27%)تحت دعا در ماني قرارگرفتند. در بررسي 6 هفته پس پايان دعا درماني،بين علايم باليني بيماري (براساس معيارآنالوگ چشمي)،معاينه فالن، معاينه فالن معكوس و يافته هاي الكترودياگنوز قبل و بعد از دعا درماني،از لحاظ آماري تفاوت معني داري ديده شد(1../.> P). تغييرات بيماران در تست تينل و علامت فليك، چشمگير نبود(621/.= P و1= P). (621/.= P و1= P)در مجموع 8/72% بيماران با نوع خفيف، درمان كامل گرديده و 8/34% از خيلي كم تا خيلي زياد تغييراتي داشته اندكه منجر به تغيطر درجه ابتلانشده اند. 33/58% بيماران از اين روش درماني راضي بوده اند. نتيجه گيري تاثير دعا درماني بركاهش شدت علايم باليني، تست هاي فالن و فالن معكوس و يافته هاي الكترودياگنوزيس چشمگير بود.