بررسي شيوع فكرخودكشي در پرسنل نظامي پادگان هاي نيروي زميني ارتش تهران در سال 1384

سابقه و هدف خود كشي عمل آگاهانه نابودسازي به دست خود است. خودكشي نظاميان در محيط نظامي داراي شرايط خاصي است زيرا نه تنها داراي اثرات مصيبت بار بر روي خانواده است بلكه اثرات نامطلوبي را بر روي محيط نظامي مي گذارد. اين مقاله به بررسي شيوع فكر خود كشي در پرسنل نظامي پادگانهاي نزاجا تهران مي پردازد. مواد و روش ها اين مطالعه توصيفي مقطعي Cross Sectional بر روي 321 نفر پرسنل نزاجا مشغول به خدمت در پادگانهاي نزاجا در شهر تهران در سال 1384 كه به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي- طبقه اي انتخاب شده بودند صورت گرفت. تشخيص بيماري براساس آخرين روش ها و معيارهاي(Diagnostic and statistic manual of Mental Disorder) DSM صورت گرفت. ابتدا سه پادگان از سطح شهر تهران به عنوان نمونه و به صورت تصادفي انتخاب وبه نسبت جمعيت حجم نمونه از پرسنل پايور ووظيفه آنجا انتخاب شده وبا مراجعه حضوري وبه روش مصاحبه نمونه گيري مي شد. يافته ها نتايج به دست آمده در اين مطالعه نشان داد كه 3/15% افراد داراي افكار خود كشي اند و قريب به 9/1% آنها سابقه اقدام به خود كشي دارند. قريب به 9/5% افراد سابقه بيماري روانپزشكي دارند. فراواني افكار خود كشي درپرستل وظيفه 8/19% ودر پرسنل داراي بيماري همراه روانپزشكي 2/84% بوده است. اين ميزان در افراد داراي سطوح مختلف تحصيلات تفاوت آماري معني دار ندارد. نتيجه گيري افكار خود كشي درپرستل وظيفه و پرسنل داراي بيماري هاي زمينه اي روانپزشكي بيشتر بود. نتايج اين مطالعه با مطالعات مشابه قبلي مطابقت داشت.