بررسي هيپوگوناديسم و سطح سرومي تستسترون آزاد در مصدومين شيميايي مبتلا به بيماري آسم ناشي از سولفور موستارد

سابقه و هدف اختلال در ب يو سنتز و كاهش ميزان سرومي تستسترون دربسياري از بيماري هاي التهابي سيستميك مانند روماتوئيد آرتريت و بسيار محدودتردر بعضي از بيماري هاي ريوي و بيماري مزمن انسدادي ريوي گزارش شده است.اما در مورد مصدومين شيميايي مبتلا به آسم گزارشي وجود ندارد.هدف از مطالعه بررسي وضعيت هيپوگوناديسم و ميزان تستسترون آزاد در سروم مصدومين شيميايي و مقايسه آن باافراد سالم مي با شد. مواد وروش ها مطالعه از نوع مورد شاهدي مي باشد. جامعه پژوهشي مصدومين شيميايي مبتلا به بيماري آسم ناشي از سولفور موستارد از ميان مصدومين شيميايي با بيماري هاي ريوي و بر اساس پرسشنامه و معاينه باليني توسط متخصص بيماري هاي ريه و اعمال معيارهاي شناخته شده تشخيص آسم بطور تصادفي انتخاب شدند. و با گروه افراد سالم مورد مقايسه قرارگرفتند. يافته ها سي و شش مصدوم شيميايي مرد با متوسط سن SD 69/6 ± 39/ 53 سال در مطالعه وارد شدند. متوسط سطح سرومي تستسترون آزاد 52/10 ± 98/15 و ميزان هورمونهاي محرك فوليكول (FSH) تخمك گذاري (LH) و دهيدرو اپي اندرستون (DHEA) به ترتي ب 45/9 +70/11، 65/7 + 40/10، 70/.+32/1 بود. 6/30% كاهش در ميزان تستسترون آزاد يافت شد. گروه افراد سالم شامل 39 نفر با ميزان تستسترون آزاد 31/8 ± 45/23بودند. رابطه معني دار بين گروه آسماتيك شيميايي با سالم يافت شد(0.001 > P). نتيجه گيري سطح تستسترون آزاد در گروه مصدومين شيميايي مبتلا به بيماري آسم ناشي از سولفور موستارد بطور قابل توجهي پايين ترازميزان طبيعي مي باشد كه مي تواند معرف وجود هيپو گوناديسم در بين افراد مبتلا به آسم شيميايي باشد.وعلت يابي عوامل موثر در بروز آن نيازمند به بررسي بيشتر مي باشد.