بررسي تاثير سرو صداي محيط كار بر شنوايي افراد شاغل در كارگاه هاي كوچك شهر تهران

سابقه و هدف در دهه هاي اخير يكي از عوامل زيان آور موثر بر سلامت كارگران، صداي محيط هاي كار بوده است. كارگاه هاي كوچك صنعتي نيز از اين عامل زيان آور مستثني نيستند و مشكل مواجهه با صدا براي كارگران اين صنايع وجود دارد و بدلايل مختلف كمتر مورد بررسي قرار گرفته اند. با توجه به فراواني كارگاه هاي كوچك در كشور، نيروي كار عظيم شاغل در اين كارگاه ها واهميت سلامت كارگران اين مطالعه با هدف تعيين تاثيرصدا برشنوايي افراد شاغل دركارگاه هاي كوچك شهرتهران انجام گرديد. مواد و روش ها در اين مطالعه 109 نفر از بين شاغلين كارگاه هاي كوچك زير 50 نفر در تهران به عنوان گروه مورد و به همين تعداد، با در نظر گرفتن كليه جوانب، به عنوان گروه شاهد انتخاب و جهت مطالعه برگزيده شدند. ابتدا براي هر فرد پرسشنامه اي تكميل شده سپس از شاغلين شنوايي سنجي به عمل آمد. اندازه گيري شاخص هاي صوت، بوسيله دستگاه صداسنج مدل CEL-480-440 و با توجه به استانداردهاي ISO 9612:1997(E) در نقاط شاخص توقف كارگران به عمل آمد. همچنين آناليز صدا در فركانس هاي اكتاوباند در ايستگاه هاي كار كارگران گروه مورد انجام گرديد. نتايج نتايج نشان داد كه در گروه مورد متوسط تراز معادل مواجهه كارگران dBA 6.72 94.2 و در گروه شاهد dBA 3.97 84.87 مي باشد. درگروه مورد ميانگين مقدار آستانه شنوايي در فركانس 4 كيلو هرتز (31.07 دسي بل) تنها از ميانگين آستانه شنوايي در فركانس 8 كيلو هرتز(35.59 دسي بل) كمتر بود. در گروه مورد با توجه به ضرايب مدل رگرسيوني و نتايج آناليز رگرسيون، شاخص تراز معادل مواجهه اولين عامل، سن و سابقه كار به عنوان عوامل بعدي پيش بيني كننده افت شنوايي بودند. نتيجه گيري در اين مطالعه مقدار ضريب همبستگي پيرسن بين سن و افت شنوايي و همچنين بين سابقه كار و افت شنوايي بدست آمدكه در اين شرايط مي توان براي افراد شاغل در گروه مورد، پيشرفت افت شنوايي را با افزايش سابقه كار انتظار داشت.