مقايسه بيماران مراجعه كننده با پرفوراسيون زخم پپتيك با و بدون سابقه مصرف كراك بيمارستان امام حسين (ع) تهران سالهاي 86 -85

سابقه و هدف زخم پپتيك و عوارض آن همچنان بعنوان يكي از شايعترين و پرهزينه ترين بيماري هاي انسان باقي مانده است و شيوع آن در طول زندگي هر فرد 10% تخمين زده مي شود. با همه تلاشهاي انجام شده، بعلت افزايش شيوع عفونت با هليكو باكتر پيلوري، مصرف سيگار، مصرف روز افزون داروهاي ضد التهابي غيراستروئيدي و اخيرا كراك، با وجود كاهش عمل هاي الكتيو و اورژانس انجام شده بعلت عوارض اين بيماري حتي بنظرميرسد شيوع اين بيماري افزايش پيداكرده است. با توجه به افزايش مصرف عوامل محرك و از جمله كراك، در اين مطالعه سعي داريم بيماران مراجعه نموده با پرفوراسيون زخم پپتيك را بر اساس وجود يا عدم وجود سابقه مصرف كراك با يكديگر مقايسه نمائيم. مواد و روش ها در اين مطالعه كه بطريق Cross Sectional انجام شده، بيماران مراجعه نموده با پرفوراسيون زخم پپتيك به بيمارستان امام حسين تهران طي سالهاي 86-85 براساس وجود يا عدم وجود سابقه مصرف كراك در دو گروه قرار گرفته و از نظر شواهد قبل، حين و بعد از عمل با يكديگر مقايسه شده اند. يافته ها سن افراد بررسي شده 75-14 سال ومتوسط آن 41سال بوده است كه متوسط سن افراد با سابقه مصرف 19/24 و در افراد بدون سابقه مصرف آن 03/50 بود. هواي آزاد زير ديافراگم در 6/47% افراد با سابقه مصرف و در9/76% افراد بدون اين سابقه وجود داشته و متوسط لكوسيتوز خون در افراد با سابقه مثبت مصرف 500/11و در افراد بدون آن 962/14بوده كه تفاوتهاي فوق از نظر آماري معني دارهستند، محل پرفوراسيون در افراد با سابقه مصرف كراك بيشتر پره پيلوريك ياپيلوريك ودر بقيه بيشترمعده و دئودنوم بوده و ميزان آلودگي حفره پريتوئن در افراد با سابقه مصرف شديدتر بوده است. نتيجه گيري از بررسي فوق نتيجه مي گيريم كه سن افراد داراي سابقه مصرف كراك پايئن تر بوده و با توجه به شيوع كمتر هواي آزاد زير ديافراگم و لكوسيتوز در آنها علي رغم آلودگي شديدتر حفره پريتوئن، دقت بيشتر در بررسي آنها براي كاهش عوارض و مرگ و مير اين بيماري لازم است.