بررسي ميزان فراواني اختلال افسردگي اساسي در اسكيزوفرني هاي تحت درمان

سابقه و هدف اختلال افسردگي يكي از جنبه هاي مهم در بيماران اسكيزوفرني مي باشد وهدف از اين مطالعه بررسي ميزان فراواني اختلال افسردگي در بيماران اسكيزوفرني مي باشد. مواد وروش ها در يك مطالعه توصيفي مقطعي، 243 بيمار با تشخيص اسكيزوفرني مراجعه كننده به درمانگاه اعصاب وروان بيمارستان 506 ارتش شهر تهران طي سالهاي تابستان 1384تا تابستان 1386، مورد بررسي قرار گرفتند. مصاحبه باليني با بيماران جهت تشخيص اختلال افسردگي و كسب اطلاعات در مورد جنس، سن، وضعيت تاهل، مدرك تحصيلي، وضعيت اشتغال، الگوي سير بيماري، نوع ومدت داروهاي مصرفي و تعداد بستري بيماران اسكيزوفرني در بيمارستان روانپزشكي صورت گرفت، وبوسيله آزمون افسردگي بك همه بيماران اسكيزوفرني مورد ارزشيابي قرار گرفتند. سپس بوسيله نرم افزار SPSS اطلاعات بدست آمده مورد آناليز قرار گرفته؛ و با آزمون ANOVA براي بررسي معني داربودن درجات اختلال افسردگي در بيماران اسكيزوفرني استفاده شد. مقدار عدد P كمتراز 05/0 معني دار در نظر گرفته شد. يافته ها 2/41% بيماران اسكيزوفرني زن و 8/58% بيماران اسكيزوفرني مرد بودند. 4/44%بيماران اسكيزوفرني در گروه سني 17< سن <28 و 0/37%بيماران اسكيزوفرني گروه سني 27< سن <38 بودند. 5/11% بيماران اسكيزوفرني گروه سني 37< سن <48 و 1/4% بيماران اسكيزوفرني گروه سني 47< سن <58 بودند. 9/2% بيماران اسكيزوفرني گروه سني 57< سن <68 بودند. 3/17بيماران اسكيزوفرني در فاز Acute بودند. 5/30% بيماران اسكيزوفرني در فاز Partial remisson بودند. 3/52% بيماران اسكيزوفرني در فاز Remission بودند. 9/39% بيماران اسكيزوفرني داراي اختلال افسردگي اساسي بودند. بحث و نتيجه گيري ميزان فراواني اختلال افسردگي در بيماران اسكيزوفرني تحت درمان 9/39 % بود كه اين ميزان در جنس زن، افراد مجرد، مطلقه، بيكار و افراد بيسواد بالا بود. همچنين ميزان اختلال افسردگي در افراد اسكيزوفرني در فاز حاد بيماري بالا و در فاز فروكش كامل پايين بود.